Latijnse gedichten 1607-1620

113 ±01 01 1617 Ged., dl. 1 p. 88
Constantini Huygens ode. Ad patrem, kalend. ianuariis 1617aant.

Rediit bifrons ancipitis dei
dies, dierum prima, sed ultima,
prima instantis et ultima lapsi,
utriusque eadem terminus anni,
nota nepotibus, aspiciens avos.

Quo properatis, lubrica praepetis

vectura dei tempora tempora?
Vix pueri sumus et cluimus viri;
vix iuvenes sumus et cluimus senes;
vix modo nascimur, incipimus mori.
Adeone omnes, quotquot in istis
animam terris ducimus, uno
ferimur curru, rapimur cursu?
Adeon' pariter tecta potentum
pariterque humiles, Parca, feris casas?
Nec te probitas, divitiae, genus,
nec te pietas, relligio, decus,
ferrea, sistunt? Heu! Nimium probis
saeva, vel improbis
mitia fata!

Tu quoque, rerum summa mearum

cura, pater, quo nec variabilis
metuam divae sospite casus,
quo nec Iberi fugiam comite