Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 150]

(100 Ad patrem, kalendris ianuarii (Vervolg))aant.

Si quam praeteriti, tam non ignara futuri

sit mihi mens, quam nunc nubilus error habet,

tunc ego non dubitem spatium breve temporis huius,

an voveam vitae stamina longa tuae.

Quandoquidem vero hoc ipsum natura negasti

scire homini, quid cras, quid modo, fiet, erit,

illa quidem praeclusa via est. Sed et altera certe

hic patet, incepto non minus apta meo.

Hanc, pater, ingrediar, votis melioribus usus.

Da veniam, veterem si male servo modum.

More meo brevis esse volo; sic distichon unum

terna simul votum, strena, coronis erit:

Dii tibi perpetuae functo dent gaudia vitae,

dii tibi pacatos, dum datur esse, dies.

1614, annorum 17.