53 xx 04 1609 Ged., dl. 1 p. 15
Ethopoeia illustrissimae principis Louisae interfecto maritoaant.
Pro dolor infelix! Venit lacrimabilis hora,
venit quod semper tempus miseranda timebam!
Ah facinus! Tantumne ducem, quo maior in armis
numquam miles erat, scurrae succumbere dextra?
5[regelnummer]
Huc, huc, o cives, lacrimas effundite mecum,
huc coelum, huc tellus fluviique, huc aequor et amnes
et qui per Batavos leni fluis agmine, Rhene,
huc, inquam, et lacrimis vestras adiungite nostris.
Nam iacet a scurra victus numquam antea victus.
10[regelnummer]
At nunc desistat, si quis temeraria dicit
somnia, namque meo didici verissima casu.
Ah quoties ‘Coniux, coniux carissime,’ dixi,
‘sis cautus, struit insidias tibi saevus Iberus.’
Ah quoties nostros terrebant somnia visus!
15[regelnummer]
Nox erat et terris animalia somnus habebat.
In somnis ecce ante oculos mihi visus adesse
territus et subiti destillans sanguinis imbres
et quater ingenti maestus clamore vocare:
‘Ah coniux, coniux, coniux, solve ultima, coniux,
20[regelnummer]
munera, nam retro trahor atras noctis ad umbras.’
Talia saepe quidem narravi tristis, at ille, ut
militis est animus: ‘Quid tandem nescia somno
credis?’ ait, ‘Sunt, crede mihi, sunt somnia vana.’
Hei mihi, nunc credor, sed quid iam proderit? Eheu!
25[regelnummer]
Quam mihi sera fides! Ah quantos, aethere vecte
Phoebe, dolos caelo, scelerum quot nomina spectas!
Bis miseranda virum amisi, semel orba parentem,
nunc rursus viduor. Quid demens prisca recordor?
Sufficit hoc quod nunc factum est nunc flere. Sed istos
30[regelnummer]
quis possit lacrimis tantos aequare dolores?
Ah iacet egregium patriae caput et decus aevi.
Ardua cui toties tribuit Victoria palmam,
qui numquam victus toties superaverat hostes,
nunc scurrae est victus et eum, quia vincere bello
35[regelnummer]
numquam quivisti, superasti fraude, Philippe.
Ast ego quid frustra lacrimor? Quid nocte dieque
luctibus indulgere iuvat, quid pectora pugnis
|
|
Auteursrechtelijk beschermd