Sonnetten. Reden vande waerdicheit der poesie
(1971)–P.C. Hooft–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 15]
| |
[Met smalle kiele spóuwt mijn Vrouw de vochte wegen]aant.Met smalle kiele spóuwt mijn Vrouw de vochte wegen
En munt, int midden, wt, der maechden elck wat fraijs,
Gelijck Felicia wijs, in haer vermaert palaijs,
Doet onder all, die daer oijt troost of bate cregen;
Den Aemstel kemt sijn vloên ontroert door wint en regen
En set de baeren neer, tot haer behouden reijs;
De Stroom-godinnen wit met haer doorschijnent vleijsch
Slaen hant aen, elck om strijt, en stuijren 't schip te degen:
Wat doedij (riep ick) daer soo dicht bij, moedernaeckt?
En of ghij bij geval v vlech-snoer boven staeckt
Eenvoude meijsjens denckt wat ghij soudt moeten dóógen,
Sprong v een vrijer naer, en greep v bij die knoop:
Ke, seijde Rosemondt de gauwste van den hoop,
Sij kleven veel te vast aen v Electraes óógen.
|
|