Logo DBNL
Gedichten. Deel 2 (1900)

Gedichten. Deel 2

(1900)–P.C. Hooft–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

aant.Eerste deel.+

dorilea.
 
Het vinnich stralen van de Son
 
Ontschuil jck in 't bosschage;
 
Indien dit bosje clappen con,
 
Wat melden 't al vryage!4)
 
 
5
Vryage? neen. vryage? jae,
 
Vryage sonder menen;
 
Van hondert harders (ist niet schae?)7)
 
Vindtm'er getrouw niet eenen.
 
 
 
Een wullepsch knaepjen altijt stuirt9)
10
Nae nieuwe lust sijn sinnen,
 
Niet langer als het weygeren duirt,
 
Niet langer duirt het minnen.
 
 
 
Mijn hartje treckt mij wel soo seer,
 
Soo seer, dorst jck het wagen,
15
Maer neen, jck waeg' het nemmermeer,15)
 
Haer minnen sijn maer vlaegen.16)
 
 
 
Maer vlaegen, die t'hans overgaen,17)
 
En op een ander vallen;
 
Nochtans jck sie mijn vryer aen
20
Voor trouste van haer allen.
 
 
 
Maer oft 't u miste domme maeght,21)
 
Ghij siet hem niet van binnen.
 
Dan 't schijnt wel die geen rust en waeght,
 
Can qualijck lust gewinnen.
25
aant.Oft jck hem oock lichtvaerdich von,25)
 
En 't bleef in dit bosschage,
 
Indien dit bosje clappen con,
 
Wat meldet al boelage!28)
dorilea. daifilo.
dorilea.
 
Daer is hij. och hoe ben ick inde saeck beladen!29)
30
Best dat jck mij versteeck onder de bruine bladen,30)
 
In 't diepste van het bosch, al eer dat hij mij siet.
 
Best is het, best ist. Jae, maer vondt hij mij dan niet?32)
 
Weet jck wel wat ick wil? jck ben vervaert voor 't minnen,
 
Ontschuil mijn lief, en vrees dat hij mij niet sal vinnen.
35
Neen, beter blijfdij hier dan of ghij verder gingt,
 
Hier comt hij doch voorbij; maer luister wat hij singt.
daifilo.
 
Die geboden dienst versmaet,
 
Wenscht'er wel om als 't is te laet.
 
 
 
Windeken daer het bosch af drilt,39)
40
Weest mijn brack, doet op het wilt40)
 
Dat jck jage,
 
Spreyt de hagen,
 
En de telgen van elckaêr,
 
Mogelijck schuilt mijn Nymphe daer.
45
Nymphe soo ras als ghij vermoedt,
 
Dat mijn gang tot uwaerts spoedt,
 
Loopt ghij schuilen,
 
Inde cuilen,
 
En het diepste van het woudt,
50
Daer ghij met reên vervaert sijn soudt.
 
 
 
Vreesdij niet dat de Satyrs, daer52)
 
U eens mochten nemen waer,
 
En beknellen,
 
'T sijn gesellen,
55
Die wel nemen t'uwer spijt55)
 
'T geen daer een harder lang om vrijt.
 
 
 
Sonder te dencken, dat in 't cruidt
 
Dickwils slangen gladt van huidt
 
Sijn verholen,
60
Loopt ghij dolen,
 
Maer nochtans hoe seer ghij vliedt,
 
Dat ghij mijn haet, en dunckt mij niet.
 
aant.Want doen wij laest van 's avonts laet
 
Songen tot den dageraedt,
65
Met elckander,
 
En wt d'ander,
 
Tot den dans jck u verkoos,
 
Bloosden u wangen als een roos.
 
 
 
Mompelen hoord' jck op dat pas,69)
70
Dat dat geen quaet teken was,
 
En wanneer ‘jck
 
Heel begeerlijck
 
Kussen quam u mondtjen teer,
 
Repten u lipjes, docht me, weêr.
 
 
75
'T weigeren, en d'afkeericheit
 
Voecht soo wel niet, alsmen seyt
 
Voor de vrouwen,
 
'T can haer rouwen,
 
Die geboden dienst versmaedt,
80
Wenschter wel om als 't is te laet.
 
 
 
Sus, sus, wat of jck daer mach hooren
 
Ritselen inde hagedooren?
 
Is sij 't sij sal mij niet ontvlien.
 
Neen Dorilea al gesien.84)
85
Nu suldij hier met geen een kusjen of ‘raken.
dorilea.
 
Daifilo seg ick, ghij sult het te grof ‘maken.
 
Daifilo, laet mij staen.
 
Daifilo, laet mij gaen.
daifilo.
 
Maer Dorilea, moochdij soo afkerich ‘sijn89)
90
Van 't geen daer alle menschen nae begerich ‘sijn?
 
En vlieden stuirs van sin?
dorilea.
 
Wat doch?
daifilo.
 
De soete Min.
dorilea.
 
Ghij noemt het soete min, en segt dat gene lieden
 
Behalven jck alleen, de soete minne vlieden,
95
Voort hoor jck van de min soo veel quaets, dat jck gruw,95)
 
Van yder een, en die geloof jck bet als u.
 
Dus Daifilo, van nu,
 
Laet mij voortaen te vreden.98)
daifilo.
 
Ach suldij dan dus schuw
100
U groene jeucht besteden?100)
 
Dees teder schoone leden
 
En sijn u niet gegunt,
 
Dat ghijse sonder vrundt
 
Afgunstich soudt verslijten,
105
En eens te laet becrijten,
 
Dat ghij, om niemandt jonst, of wellust te doen aen,106)
 
Versuimelijcken hebt u selfs te cort gedaen.107)
 
Wilt rekeninge maken108)
 
Dat dese rose-kaken,
110
En dese lippen varsch,110)
 
Die gloeyen als een kars,
 
Die nu een yder wenscht te kussen en te stroocken,
 
Sullen van ouderdoom verwelcken, en verschroocken.113)
 
Dit effen voorhooft net
115
De diepe rimpels met
 
ter tijt sullen ontslechten;116)
 
En dees welige vlechten,117)
 
Die met veel strickjens gail, soo dertel sijn vertuit,118)
 
Sullen haer gouden rock allensjens trecken wt;119)
120
En 't geen ghij voor fijn goudt mogelijck hielt voor desen,
 
Suldij bevinden maer silver vergult te wesen.
 
Dees wacker oogen blij,
 
Verleeren sullen sij
 
Haer lodderlijcke treken,124)
125
Die soo veel brandts ontsteken.125)
 
Dees vlugge gauwicheit,126)
 
Daer grijse' aelwaricheit127)
 
Gaet sonder reên op gnorten,128)
 
Dien zal den ouderdoom129)
130
Die 't al maeckt suf, en loom,
 
Sijn vleugels dapper corten.
 
Dan compt onnut berouw, als betrens tijt ontbreeckt.
dorilea.
 
Daifilo' jck weet niet van wiens schoonheit dat ghij spreeckt.
 
Nae dat jck can bevijnen134)
135
En ist niet vanden mijnen,
 
Want onlangs heb jck dien
 
In de fontein gesien;137)
 
En t beelt int water stil mij op dat pas verschenen,
 
Quam met u seggen niet al te wel overeenen.
140
Maer siedij 't groene woudt, hoe lustich dat het staet,
 
Hoordij de vogeltjens die voor den dageraet
 
Danckbaerder sijnd' als d'onvernoechelijcke menschen,142)
 
De wellecome Son met sang goemorgen wenschen.
 
Siedij dees heuvels blondt, en het begraesde dal144)
145
Met bloempjes veelerley gemarmort overal,
 
'T wellustige banket van de ruischende bijen?146)
 
Hoe vrolijck lacht het al in dese somer-tijen?
 
Maer als den guiren herfst comt met sijn buyen aen
 
Sal desen dingen al haer vrolijckheit vergaen,
150
En dees bloeyende jeucht des werelts, sal verkeeren
 
In dorren ouderdoom, en haer cieraet ontbeeren.
 
Nochtans indien dat al
 
De bouwliên spanden t'samen,153)
 
En met een groot geschal,154)
155
De goden bidden quamen
 
Dat donder, blixem, windt, en hagels groot geweldt
 
Mocht comen metter ijl vrijbuiten over 't veldt,
 
Beroven d'Aerde van haer gespickelde rocken,158)
 
De bergen van haer cruin, de boomen van haer locken,
160
Om dieswil, dat doch eens d'aenstaende winter wreedt160)
 
Het Aertrijck plagen sou met diergelijcken leedt;
 
Soudij niet seggen, 't was haer nutter dat sij baden
 
Om redelijck verstandt?163)
daifilo.
 
Jae, trouwen.
dorilea.
 
Soudij raden
 
Dat jck door Min een buy met sonneschijn vermomt,
165
Die lichtelijck vernielt wie dat sij overcomt,
 
Dan crencken sou mijn jeucht, om dieswil dat de jaeren166)
 
Dese schoonheden mijn (genomen datse waren167)
 
Gelijck als ghijse maeckt) mij souden maken quijt?
 
Soud' jck de schae des tijts gaen soecken voor den tijdt?169)
daifilo.
170
Dit doedij vast, want jck, o Dorilea, reken170)
 
De lelijckheit soo goedt als schoonheit onbekeken;
 
En al bekeken, onbelonckt; en al belonckt
 
Noch ongenoten van den minnaer dien sij' ontfonckt.
 
Wat's jeuchde sonder min vol onbeweechde coutheit174)
175
Doch beter als versufte' en stijf bevrosen outheit?
 
En dat de soete min van u beschuldicht wort
 
Als die de schoonheit crenckt, daer doedij hem te cort:
 
Want noyt en sachmen hem het suivere besmetten,
 
Maer wel recht anders, 't geen dat saluw was, blanketten,179)
180
En leggen blosend root op tedre wangen bleeck,180)
 
En 't hayr vergulden, dat te vooren vael geleeck:
 
En geene sachmen oyt, het geen dat sij beminden,
 
Lelijker dan het was, maer wel veel schoonder vinden.
 
Maer segdij yder een
185
Beclaecht hem met geween,
 
Over de min vol swaerheit?186)
 
Sij spreken buiten waerheit;
 
Al wort de min bescheldt,188)
 
'T is onmin die haer quelt,
190
Onmin van lief vercoren;190)
 
Want quam haer min te vooren191)
 
Van haer bemindes sij,
 
Sij wierden 't eens met mij,
 
En souden ras bekennen
195
Dat Minne niet can schennen,195)
 
Maer dat gebreck van Min alleen den minnaer crenckt,196)
 
Die Minnes honich soet met bittre galle mengt.
 
Dus Dorilea, denckt
 
Dat min van beyde sijen,
200
Niet anders voort en brengt
 
Als wellust en verblijen.201)
 
Daerom in dese tijen,
 
Schijnt dat de werelt dus blijgeestich opgepronckt203)
 
In 't harte Min gevoelt, en t'eenemael verjongt.
205
Den Hemel schijnt verlieft; de visschen in de stroomen,205)
 
De dieren in het cruidt, 't gevogelt inde bomen,
 
De Nymphen in het bosch natuiren van de Min.207)
 
Dat vogeltjen, dat nu vliecht wt den dennen, in208)
 
Den boeckeboom, en schijnt onmoglijck om vermacken,209)
210
Dan wt den boeckeboom weer inde myrte-tacken,
 
En hippelt quelende soo licht soo wilt soo wuft,211)
 
Waer 't van Natuir begaeft met menschelijck vernuft,212)
 
Het soud seggen ick brand van Min - jck brand van Minnen,
 
Tjilpende door het woudt; maer wel brandt het van binnen,
215
En singt in sijne tael op lieffelijcke maet,
 
Dat het sijn soete lief, sijn lieve lust verstaet.
 
En luister, juist of sij 't om u te leeren dede,
 
Antwoort sijn lieve lust; van Minnen brand ick mede.
 
De Min het al verwint,219)
220
Hemel en aerde mindt,
 
Sal Dorileaes siel Mins crachten groot van waerden
 
Alleene wederstaen, in hemel, en op aerden?
 
Neen; want een yder mensch wort van de Min geraeckt,
 
En diese jong ontgaet bejaert sijn crachten smaeckt:224)
225
De minne wil doch eens doen blijcken in ons harten225)
 
Hoe veel dat hij vermach: dus vreest hem vrij te tarten,
 
En weet dat grooter smart noyt yemand overquam,
 
Als jeuckering van Min in oude leden stram.
 
Het jonck hart, dat hij quetst, geneest de Minne weder,229)
230
En hoop hellept het op als 't leyt van pijne neder:
 
Maer d'oude Minnaer is geplaecht met dobble rouw,231)
 
Die willend niet en mach, en mogend niet en wouw.232)
 
Drooch hout ontsteken, brandt feller als groene spruiten.233)
dorilea.
 
Ghij ander vryers kent dees praetjens al van buiten,234)
235
En brengt' er veel in 't net;
 
Maer jck heb wel gelet
 
Op 't geene dat ghij seyden
 
Dat als de Min van beyde
 
De sijden is geplant,
240
Soo valt het soeten brandt.240)
 
Oft jck dat schoon toestonde,241)
 
Verclaert mij met wat vonde242)
 
Soud' jck doch kennen mij
 
Versekeren, dat dij
245
De vlammen 't harte blaecken,
 
Die ghij mij diets wilt maecken?
 
Of als dat al soo was,
 
Dat ghij niet soudt, soo ras
 
Ghij weermins jonst mocht voelen,
250
Verkeeren, of verkoelen?250)
 
Celijck wij vrouwen slecht251)
 
Vaeck worden wtgerecht,252)
 
Dewijl geveinsde Min, en lichte wispeltuiricheit253)
 
Ons troonen met het soet, en loonen met de suiricheit.
daifilo. granida. dorilea.
daifilo.
255
Nymphe, macr.
granida.
 
Schoone nymph' en hebdij niet gesien
 
Met breydeloose ren, hier eenige edelliên
 
Vervolgen een wildt swijn? Weet ghij niet of sij 't vingen?
 
Of werwaerts reên sij op?
daifilo.
 
Jagers, noch hovelingen
 
En hebben wij gesien, maer wel gehoort gerucht:
260
Dan 't scheen soo ver van hier te wesen dat jck ducht,
 
Edele maecht ghij sult haer swaerlijck rijden inne;261)
 
Sijdij een aertsche maecht, en anders geen Godinne,262)
 
U aenschijn noch u stem geensins de menschen slacht.
granida.
 
Soo grooten eer voorwaer jck mij niet waerdich acht.
265
Ick ben Granida', indien 't u lyen bekent is, hoemen
 
Ten hove' hoort de Princes, des Coninx dochter noemen.
 
Dewijl 't geselschaps spoor u niet en is bekent,
 
Soo bid jck, wijst mij doch waer dat jck hier ontrent
 
Om 's heten middachs brandt een weynich te verfresschen,
270
Wt coele beeck, of bron, mijn drooge dorst mach lesschen,
 
Dat Ceres u gewas, en Pan u vee behoe.271)
daifilo.
 
Het bidden laet voor ons, t' gebieden comt u toe,
 
Alderheuste Princes, siet hier om u t' ontladen:273)
 
Diana moegejaecht en soude niet versmaden274)
275
Dees suivere fonteyns cristallinige vloedt.275)
 
Al sijn wij harders slecht, eenvoudich' opgevoedt,
 
Noch onse sorgen laech, door hoger vlucht te kiesen,277)
 
Ons aengeboren bosch wt haer gesicht verliesen:
 
Wij weten lijckewel dat wij dees groene laen,279)
280
Dat wij de schaduw coel van dees dienstige blaên,
 
Dees vrolijcke heuvels, dit heldere waters vlieten,
 
En al ons levens lust van 's Coninx handt genieten.
 
'T en waer die 't wijsselijck al te versorgen wist,283)
 
'T verwoesten metter haest, door verquistende twist.
285
'T is hij, die de begeerten van sijn ondersaten
 
Maticht bescheydelijck in soo verscheyden maten,286)
 
Dat niemandts minders list sijn meerder yet ontruck,287)
 
Dat niemandts meerders macht sijn minder en verdruck.
 
'T is hij die sorge draecht alleene voor ons allen,
290
Dat vreemdelingen wreedt ons niet en o
 
Met vernielende crijch en schennen in een wr291)
 
De dracht van menich jaer door 't yser en het vuyr.292)
 
Danckbaer behoortmen voor een aertschen Godt te eeren
 
Dien 't lust om anders lust sijn eygen lust t'ontbeeren:294)
295
Maer ons eerbieden is te laech nae sijn waerdij.295)
granida.
 
Beleefden harder, noyt eenige wijnen mij
 
Boven den frisschen dauw van dees fonteyn gevielen.297)
 
Ach geluckige rust van licht-vernoechde sielen,298)
 
Die nijt noch spijt des hoofs versteurt haer soete vree!299)
300
Wiens sorgen wijder niet en weyden dan haer vee.300)
 
De lusten daer sich 't hof met moeyten om beslommert,301)
 
Werpt u nature toe en is voor u becommert.302)
 
Ghij treckt door honger, en door dorst wt dranck, en spijs,
 
De lust van 't hof gelockt door soo veel leckernijs;
305
Het hof door drincken dorst, en honger soeckt door 't eeten
 
En jaecht de lusten voor, u sijnse toegesmeten;306)
 
'T lustsoeckend hof ontvliên de lusten daer 't om slóóft;
 
Ghij vollicht de natuir, wij sien haer over 't hóóft.
 
Eer sal dit lichaem in een duister graf vernachten
310
Beleefden harder, als mij gaen wt de gedachten
 
U weltepasse dienst, en of 't gebeurden, dat
 
Mijn hulp u nut mocht sijn in 't hof, of inde stadt,
 
Vertrout dat mij geen saeck soo wichtich sal verletten,313)
 
Of ick en salse' om u wel aen een sijde setten.314)
315
Nu voecht mij wederom te keren daer ick acht315)
 
Dat mij 't geselschap van mijn staetdochters verwacht,
 
Welck ick gebood, van haer vermoeyde tellen, neder317)
 
Te sitten in het gras, tot dat ick keerden weder;
 
Dewijl mij niemandt van haer allen volgen mocht,319)
320
En mij de lust des jachts niet te versuimen docht.
 
Den hemel die bedauw u jaren menich vuldich
 
Met geduirige rust.322)
daifilo.
 
Wij sijn 't u alle schuldich
 
Alwaerdige Princes. Helas! hoe leedt is mij
 
Dat ons vermogen min als ons begeerte sij!
325
Den hemel wil u staet in eeuwicheit behouwen.325)
granida.
 
Vaert eeuwelijcken wel.
daifilo.
 
Is onder d'aertsche vrouwen
 
Dan een, die waerdich is dat om haer dienst alleen
 
Al d'ander men versweer?
dorilea.
 
Hoe coel gaet hij daer heen328)
 
Sonder dat hij van mij sijn afscheidt heeft genomen!
330
Best volge jck hem, en sie wat hem mach overcomen.
granida.
 
Hoe vrolijck is den geen die danckbaerlijcken leeft
 
Bij d'ondanckbare mensch die geen vernoeging heeft!
 
Dees harder toont meer dancks voor not van bosch, en boomen,333)
 
Als menich eelman voor geschoncken vorstendoomen,
335
Die vaeck sijn Prince danckt met oproer oft verraet,
 
En acht maer elcke staet, een trap tot hoger staet.
 
Met welck een ijver comt mij dees sijn dienste bieden?
 
Al de dienstwillicheit geveinst der edellieden
 
Is mij soo veel niet waert; want dese die betoont
340
Sijn heusheit, niet wt hoop van die te sien beloont:
 
Ten hoof op hoop van loon is 't aenschijn vol genegenheit,
 
Maer het onheus gemoet vol onwillige tegenheit.
 
Ghij grootsche Princen, die door u wtheemsche pracht343)
 
Verwondring soeckt bij 't volck, om van het hooch geslacht
345
Der Goden afgedaelt te schijnen, u cieraeden
 
U scepters, croonen, en u purpere gewaden
 
En maken u niet soo grootachtbaer aengesien,347)
 
Als de natuire maeckt een laech-geboren, dien
 
'T haer lust, om lieffelijck de werelt te verbasen,
350
Een eedel geest int hart en int gesicht te blasen:
 
En cieren het aenschijn vol vrolijckheden soet
 
Met defticheit gemengt, van hoofde tot de voet
 
Besprengend' overal de welgemaeckte leden
 
Met goddelijcker glans als princelijcke cleden.
355
Gelijck d'eerwaerde Son is bij ons aertsche vuyr,355)
 
Sulx is bij d'arme kunst, de kunst-rijcke natuyr.356)
 
Wat handt heeft oyt haer soo vernuftich mercken laten357)
 
Dat sij, bootseerende de conincklijke vaten,
 
Vormden 't gewrochte goudt in aerdiger manier,359)
360
Als de natuir den schulp, daer ick wt dronck alhier?
 
Dan 't hof en siet niet schoons in dingen licht vercregen,
 
Natuirs geboden dienst is het onwaert en tegen;362)
 
Maer ghij eenvoudich volck ontfangt haer gaven rijck
 
Met open armen, en gebruicktse danckbaerlijck.
rey van jofferen.
365
Ghij lodderlijcke Nymphen soet,365)
 
Die nauwelijx een rosenhoedt366)
 
Om gouwe croon soudt geven,
 
Hoe wel lust u uw leven!
 
 
 
Uw lusten is u als een wet,
370
Uw loncken is een tij-geset,370)
 
Uw couten is vryage,
 
Uw minnen is boelage.
 
De schaduw die de cuilen heelt,
 
Waerin ghij u genoechgens steelt,
375
En soudt ghij niet verwinssen,375)
 
Om schadu-throons van Prinssen.376)
 
 
 
Wanneer ghij aen de reye gaet,
 
En dat het schalcke lietjen raedt378)
 
Het diepst van u gepeinsen,
380
Hoe qualijck cundt ghij veynsen?
 
 
 
Maer soo 't u lief niet beter can,381)
 
En toont u dat sijn harte, van
 
Uw hartjen is gedreven,
 
Wat isser om te geven?
 
 
385
Soo ruilden ghij dat deuntjen niet
 
Om avondt-spel, of morge-liedt,
 
Dat, voor princessen deuren,
 
Haer dunne slaep comt steuren.388)
 
 
 
Een appel, die met jonste groot389)
390
U boeltje werrept in u schoot,
 
Daer om soudt ghij versmaden
 
'S hofs tafel-overdaden.
 
 
 
Als van u lief gemeldet wert,393)
 
Sijn t'uwaerts overgeven hart,394)
395
Soo sijt ghij bet te vreden,
 
Als prinssen aengebeden.
 
 
 
'T eenvoudich leven haylich ‘leidt397)
 
Ghijliên in vreed' en vaylicheit,
 
Uw vrijheit gaet te boven
400
De schijn-wellust der hoven.
rey. granida.
rey.
 
Mijn vrouw, God sij gedanckt dat ghij ons hier ontmoet.401)
 
'T geselschap is een deel te paerd, een deel te voet,
 
Verstroyt om soecken naer u op bysondre straeten,403)
 
En haer by-eencoomst is daer ghij ons hadt gelaeten,
405
In 't naeste dal, en sijn int keeren al misschien.
granida.
 
En 't wilt?
rey.
 
Gevangen is 't, mijn vrouw, en sult het sien.
dorilea. daifilo.
dorilea.
 
Daifilo, beydt wat, hoe?
 
'T en gaet ten hoof niet toe
 
Gelijck ghij u laet veurstaen.409)
410
En wilt soo licht niet deurgaen410)
 
Met dat u wel gevalt;
 
Hoort hoe Palemon calt,412)
 
Die seyt dat hij verdoorde,413)
 
Doen hem de lust becoorde
415
Van 't hof te volgen; hij
 
Meende, gelijck als ghij,
 
Dat heusheit soet van zede,417)
 
Vrientschap, en weelde meede418)
 
Daer was in overvloedt,
420
Gelijck de rijckdoom doet.420)
daifilo.
 
En als hij 't quam te proeven?421)
dorilea.
 
Doe vandt hij met bedroeven,
 
Dat daer die dingen sijn
 
Niet anders als in schijn.
425
Wat sneuvel (seit hij) och wast voor mijn groene jaeren,425)
 
Als jck mijn soete buirt, en vrijheit liete vaeren!426)
 
En dienen ghing ten hoof; jck meenden 't was al claer427)
 
Goudt datter blonck, maer 't is een momme-vollick daer;428)
 
Het aenschijn vol sachtmoedicheits,
430
Tgemoedt vol felle woedicheits,
 
Een minnelijck gelaet,431)
 
Thart vol van nijdt en haet;
 
Saechdij de visschers oyt om lichst de visch te trecken,
 
Den scharpen angel-hoeck met lockend aes bedecken?
435
Recht gaet het soo ten hoof. De dienstbaerheit, die sij
 
Soo mildt u bieden aen, is lockbedriegerij;
 
Haer dienst, en hullep streckt maer om u te verrassen
 
Met onvermoede slach, en door u val te wassen.
 
Oprechte vrientschap, Godtsvrucht, onbevleckte trouw,
440
Veilige' onnoselheit, recht-wtheit sonder vouw,440)
 
Waerheit van woorden, goedicheit,441)
 
Worden daer voor cleinmoedicheit,442)
 
Voor slechtheit ijl veracht,443)
 
Beguichelt, en belacht.444)
445
'T is al geveinst ten hoof wat men er siet vertogen,445)
 
Geveinst is haer gelaet, geveinst haer mondt, haer oogen,
 
Geveinst haer Godsvrucht, jonst, haer vrientschap en haer vree,
 
En g'lijck haer deuchden sijn, soo is haer weelde mee.
 
Wanneer de hovelingen
450
Een vrolijck liedtjen singen,
 
'T en is van vreuchde niet,
 
Maer 't is, om het verdriet
 
Daer 't hart af wort verbeten,453)
 
Een weinich te vergeten.
455
Haer lachen is van spijt,455)
 
Of 't duirt de corte tijdt
 
Eens oogenblix, tot dat 's gemoedts staedige plagen,
 
Die 't weeren wt het hart, 't oock wt het aensicht jaegen.
 
Wats al des werelts lust
460
Als 't hart niet is gerust?
 
Hierom, Daifilo, staeckt u opset voorgenomen,
 
Ghij weet waer dat ghij sijt, maer niet waer ghij sult comen.
 
Die wel is, blijf.
daifilo.
 
Jae, maer
 
Of ick niet wel en waer,464)
465
Of of jck beter winste?465)
dorilea.
 
Soo soudij doch ten minste
 
Het hof niet volgen, dan467)
 
Slaet yet wat anders an468)
 
Sonder het groene woudt en dees landouw te laten.469)
aant.daifilo.
470
Jae Dorilea, ghij noch al Palemons praten
 
En sult mij meer sijn raedt doen volgen dan sijn daedt.
dorilea.
 
Soo mocht het u wel gaen gelijck het hem nu gaet,
 
Die nae 't verdrach van soo veel slaevernij en snóótheit,473)
 
Als hij verwachte 't loon van ingebeelde gróótheit,
475
Is wijs geworden dat sijn hoop niet was dan windt;475)
 
En claecht, nu 't ommecomt, dat hij sich selven vindt476)476)
 
In plaets van een jonck hoveling
 
Geworden een oudt schoveling.478)

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied