Liederen en gedichten

Psalm 6aant.

Al hitsen mijn misdaden,
o Heer, Uw ongenaden
tot mijner schennis aan;
wil U in arren moede
niet dienen van de roede,
maar, met een weerzin, slaan.

Laat dalen zonder strakheid
Uw ogen op mijn zwakheid,
Uw hand mij helen doe.
Door mateloos bezwaren
is mij de schrik gevaren
tot in 't gebeente toe.

Mijn smart is van de wrangste.
De bitterheid der angste
mijn zinnen bijster maakt
en ziele dreigt te slopen.
Hoe lang zal 't annelopen,
Heer, eer mij lichting naakt.

O God, laat mijn ellenden
Uw afkeer ommewenden;
in Uw aanschijn vervreemd
de vriendschap op doe dagen,
uit enkel welbehagen
dat G' in Uw goedheid neemt.

[p. 99]

25

Want Heer, Uw weldaên meugen

 

toch niet de doden heugen.

 

Wat weten zij daar af?

 

Ach, die ter helle dalen,

 

hun hart niet op en halen,

30

noch uwe lof, in 't graf.

 

 

 

Het zuchten mat mijn leden;

 

en doen de bangigheden

 

mij zwemmen in mijn zweet,

 

mijn leger wordt gewassen

35

de hele nacht, door 't plassen

 

van tranen brak en heet.

 

 

 

Het teren door de rouwe

 

doet dat ik heel verouwe,

 

en mijn gedaante breekt.

40

Uw knecht aan alle zijden

 

de vrees'lijkheên bestrijden,

 

daar hij zo diep in steekt.

 

 

 

Maar weg, gij wrede boeven

 

die groeit in mijn bedroeven;

45

slaak roof, en hene vlied.

 

Want God, voor Wie verschenen

 

is mijn gebed en wenen,

 

versmaadt mijn smeken niet.

 

 

 

Nu worden al mijn haters

50

verfoeide veldverlaters.

 

De vrees heeft hen vermand,

 

als moedeloze lieden

 

de rug zij moeten bieden,

 

en storten in hun schand'.