Liederen en gedichten

Sonnetaant.

Vonkende god of geest van godes naaste neven,
die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft,
waarin uw gouden grif gloeiende wetten schrijft,
waar niemands wil van schrikt of tegen denkt te streven,

onttorn mijn borst en bid de voedster van mijn leven
die met een zoete wind mijn teed're zinnen drijft,
zolang tot op mijn hart haar oge stilstaan blijft
aanschouwen wat daarin is door uw hand geschreven.

Daar zal ze lezen mijn eeuwige slavernij
en d' eindeloze macht van d' opperheerschappij
die haar verheven deugd heeft op mijn ziel bevochten;

waarvoor haar mijn gemoed need'rige gunst betoont
en haar gezegend haar met groene kransen kroont
van eervol lauwerlof en zoete mirt' gevlochten.