Liederen en gedichten

Sonnetaant.

Gezwinde Grijsaard, die op wakk're wieken staag
de dunne lucht doorsnijdt, en zonder zeil te strijken
altijd vaart voor de wind en ieder na laat kijken,
doodsvijand van de rust, die woelt bij nacht, bij daag;
onachterhaalb're Tijd, wiens hete honger graag
verslokt, verslindt, verteert al wat er sterk mag lijken
en keert en wendt en stort staten en koninkrijken,
voor iedereen te snel: hoe valt gij mij zo traag?

[p. 33]

 

Mijn lief, sinds ik u mis, verdrijf ik met mishagen

10

de schoorvoetige tijd, en tob de lange dagen

 

met arbeid avondwaarts. Uw afzijn valt te bang

 

 

 

en mijn verlangen kan de Tijdgod niet bewegen,

 

maar 't schijnt verlangen daar zijn naam van heeft gekregen,

 

dat ik de tijd, die ik verkorten wil, verlang.