Liederen en gedichten

Deuntjeaant.

Wijs: Si c'est pour mon pucellage, etc.

Als Jan Sijbrech zou belezen
en haar sprak van liefde an,
zei ze: ‘Ja, maar Janneman,
zou het reine liefde wezen
die gij mij geeft te verstaan?
Reine liefd' kan niet vergaan.’

‘Reine liefd' van d' allerreinste,’
zei hij, ‘Sijbrech, bolle meid!’
‘Wel’, zei zij, ‘dat 's goed bescheid.
't Huw'lijk is op 't allerheinste,
Jan, ik wil 't met u bestaan:
reine liefd' kan niet vergaan.’

Vijftig builen in twee slagen
smeet hem laatst de boze feeks
met een wakk're sleutelreeks.
Als hij toen begon te klagen,
zei ze: ‘Jan, wat gaat u aan?
Reine liefd' kan niet vergaan.’

[p. 30]

 

Zij heeft een zweep ontboôn uit Polen,

20

die ze bij haar kammen hangt;

 

als haar dan een lust bevangt,

 

zegt ze: ‘Jan, licht op uw zolen,

 

huppelt luchtig, onbelaên,

 

reine liefd' kan niet vergaan!’

 

 

25

Jan bestond zijn wijf te vragen:

 

‘Was het u al reine liefd'?’

 

Sijbrech zeide: ‘Ja 't, ontdieft,

 

daarom moet gij mij verdragen

 

als ik lust heb wat te slaan:

30

reine liefd' kan niet vergaan!’

 

 

 

‘Wel, verdraagt dan ook mijn smijten,’

 

zeide Jan, en stelde doe

 

ook een bos met sleutels toe,

 

en als zij begon te krijten,

35

kreet hij weer daar tegen aan:

 

‘Reine liefd' kan niet vergaan!’

 

 

 

Wilt gij reine liefd' doen duren,

 

voegt er reine liefde bij;

 

want de liefde aan ene zij,

40

kan in korte tijd verzuren.

 

Hangt ze beide zijden aan:

 

reine liefd' kan niet vergaan.