Door eenen engen hals. Nederlandse beschouwingen over vertalen 1550-1670
(1996)–Theo Hermans–
Auteursrechtelijk beschermdVertaalhistorie. Deel 2
[pagina 102]
| |
23
| |
Aen Ioff. Tesselschade Crombalch met mijne vertalingen uyt het Engelsche dichten van Dr. Donne.
Tvertaelde scheelt soo veel van 't onvertaelde dicht,
Als lijf en schaduwen: en schaduwen zijn nachten.
Maer uw' bescheidenheidt en maghse niet verachten;
Tzijn edel' Iofferen, 'tzijn dochteren van 'tlicht.
En schaduwen zijn scheef, als 'taensicht inde Maen:
Soo dese dichten oock: maer, magh ick 'tselver seggen,
Gelyck aen schaduwen die lamm ter aerde leggen,
Men sieter noch wat trecks van 'trechte wesen aen.
En schaduwen zijn swart en duijster in te sien:
Soo dese dichten oock: Maer 'tzijn gemeene ooghen
Die door het swacke swart van schad'wen niet en moghen:
Wat schaduw soud' den dagh aen Tessels oogh verbien?
En schaduwen zijn koel, en op haer heetste lauw:
Soo dese dichten oock: maer 'tkoel en is maer korst-koelt';
'Tvier schuylt'er in, gelijck't in 's minnaers koele borst woelt,
En peper is niet heet voor datme'r 'tvier uyt knauw'.
En schaduwen zijn, niet; dat's droomen bijden dagh:
Soo dese dichten oock: maer 'tzijn gelijfde Nietten:
En slaet ghij 'tvoetsel gae daer uijt mijn' droomen schieten,
'K hadd pitt en mergh geslockt eer ickse droomd' en sagh.
| |
[pagina 103]
| |
Komt, koele Tesselschae, wel eer mijn gast op Yet;
Siet waer mijn' schaemte gaet: ick derv' uw' koelte terghen,
En uw' langhmoedicheit bij mij ter maeltyd verghen
Op schaduwen, op scheef, op swart, op koel, op niet.
Hoe lijvigh en hoe recht, hoe witt, hoe heet, hoe swaer
Waer 't Engelsche gerecht, als uw vernuft kon dalen
Tot overzeesch gekoock in Nederland te halen,
En all dit laff gedroom een Tesselschaduw waer!
Maer 'tzuyderlicker soet van Roomens schaduw-tael
Besitt uw besigh hert: Ierusalem langs Roomen
Op Tassos Lauwer-koets met Nederlandsche toomenGa naar eind[1]
Te voeren daer ghij woont, bewoont u altemael.
(Hoe langsaem loopt die huer! Wanneer will 't besigh hert
Geleggen van die draght, en 't machtighe bekeeren
Dat Circe niet en kost, den Alckemaerder leeren,
Daer door de schaduw 'tlijf, en 'tlijf de schaduw werdt?)
Soo viel mijn' taeck Noord-west: die gaf mij uw bevel.
Myn' onmacht beefde'r voor, en 'tkon mijn' hand ontroeren,
En, meend' ick, 'twas soo soet als qualick uijt te voeren;
Maer, 'tQualick, dat ghij wilt, werdt van uw willen, Wel.
Nu poch ick tegens mij, en vleij mijn selven blind,
En segh mij, dat de hand die Tessels heeft getoghen
Geen misslagh machtigh was; en wentel in de loghen,
En vind mij sonder feil, mits ghij mij sonder vindt.
Is 'tlydelick gefeilt, treckt d'oude goedheidt aen,
En van de dweeghe handt, die noijt en konde stryden
In Tessels wederwill, verdraegt in medelyden
'T onweerdighe bedrijf, om 'twillighe bestaen.
Dommelen in castris 24o. Sept. |
|