Gehuchtenboek

Maaslandse gezichten

[p. 86]

Saint Jean Sartaant.

Het dorp staat met zijn scheef pleintje op de heuvel. De bakker woont er, een jonge man die lacht. Hij komt met houtblokken aandragen die hij opzij van de bakkerij op een hoop gooit. Hij maakt een vuurtje waaromheen kinderen spelen komen. De kerk staat een stuk hoger. Erbinnen is het heldere licht bezig het hout van de heiligen verguld te maken. Het kerkhof ligt achter een verroest, hoog en zwart hek. Vooraan is het graf van de burgemeester en vrederechter. Tegenover de kerk en het kerkhof staat een hoog, gesloten en donker huis. Tussen de huizen in zijn er weilandjes met hogerop gelegen woningen. Alleen het schooltje is van alle tijden. Zijn lindebomen groeien boven de muur uit die het schoolpleintje scheiden van het dal dat vlak achter die muur begint met steile hellingen die uitmonden in kreupelhout, koeien en een abdij die zijn spitse toren in de blauwe lucht prikt.