Gehuchtenboek

Maaslandse gezichten

Oud-Valkenburgaant.

Tussen twee kastelen zitten de wilgen kraagdiep in het land, de beeklijn volgend die dwars door het groen loopt. Van het ene naar het andere kasteel is het maar 'n stap. Kasteel Schaloen is blind aan één oog. Grijze ramen kijken naar binnen. Het struweel rondom zit dik in de veren. Kas-

[p. 67]

tanje en es, den en eik spannen zich in het kasteel te verbergen maar hun moedeloze takken vallen telkens opnieuw terug. Dichterbij zijn de weilandjes met de hekken en leemkleurige pilaren. Een open schuur daarachter lijkt in geen jaren beroerd. Het wordt er zoals het hier vroeger was: met een molen die uilen op bezoek krijgt, terwijl de veldmuizen rondom haasje-over spelen. Vroeger zaten er in de Molenbeek vuistdikke palingen die 's nachts weggehaald werden door stropers. Nu zit de Sjaloensmolen in de verf, de koele ruimten zijn met zorg gepoetst en er hangt aan de muur instruktief materiaal. De molen is te bezichtigen voor publiek. Als je op de brug staat kun je naar beide kanten een blik werpen in de stroom. Nog steeds is die stroom fel maar, zoals A. Lemmerling zegt die ons rondleidt: ‘Je ziet eraan dat de huisvrouwen vandaag wasdag hebben’.

Het heempark heeft een ouderwetse boerenwei met plukken onkruid en boerenbloemen in plukjes bij elkaar: een wei om er met klompen doorheen te lopen. Veldmuizen worden aan de rand, tussen korte stompen van stammen, opnieuw binnen dit bedoeninkje gelokt waar oude fruitbomen met onbekende namen staan en waar bijenvolken in een boomstam zitten en doordringend de lucht met hun eindeloze zang vervullen. Kikkers springen rond en guichelheil legt zijn felle stippen laag tegen de grond.

Paden en lanen gaan zwaar gebukt onder geboomte dat oud is in dit oude land tussen twee kastelen, die hun uitgemergeld gezicht onderdompelen in de schaduw van het Geuldal.