Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 126]

Soldatenliedjes

Ben ik dood, weer klei geworden,
maak van mij een waterkruik.
Als je, naar mij dorstend, daarvan
drinkt en met je lippen zou
blijven kleven aan zijn rand -
komt dit door de vele kussen
die ik je nog geven wou.

Ik wil niets meer bezitten
dan wat de patroon mij ontnam:
een boerderij met wat kippen,
een vrouw en 'n boterham.
Een akker waarin ik kan stoppen
wat graankorrels en een gezang
om, Comadre, te leven zonder veel zorgen,
met jouw liefde en met mijn kroost,
wat zoenen en wat voer tot troost
en een paar lasten maïs voor morgen...

[Uit de revoluties van Villa en Zapata]