Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 125]

Epigrammen van Don Antonio Plaza

De mooie doña Maruca
ligt hier met de mond naar boven,
omdat ze, je kunt het geloven,
in die houding het liefst bezoek had.

Mariquita die nooit struikelt,
viel een nacht toch op de grond;
al kwam ze op haar rug terecht,
toch zwol haar buikje rond.

Het meisje Isabel vergeleek zichzelf
met Juan en riep vol schrik:
‘We zijn niet gelijk, want hij heeft er elf -
één vingertje meer dan ik!’