Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 117]

Mexicaanse ben ik

Mijn iriserende halsdoek weet ik te zwieren
met lieflijk gebaar en met zedige gratie;
mijn vlossige haardos bedwing ik met linten
en wil graag in eeuwige vredigheid leven.

Als ik de torito dans, ben ik heel vurig,
vermag toch voortreffelijk mijn maïs te vermalen;
zo schoon ben ik, dat nooit een vlekje mijn blouse
bevuilde, noch immer mijn voorhoofd besmeurd heeft.

Bij 't wiegelen van mijn wellustige hangmat
in 't geurige loverprieel onder palmen
droom ik de mooiste Mestieze te wezen
- bloem van een gouden agave op de vlakte -
die door zijn legende, vervuld van mysterie,
het hart van de Mexicaan altoos betovert.

[Dolores Bolio de Peón]