Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 113]

Reis

De agaven steken hun tong naar ons uit,
maar de maïsstengels, mager en uitgegroeid,
met hun slordig geknipte kuif
en hun schoolschrift onder de arm,
groeten ons met kapotte mouwen.

De magueys zijn ijverig bij heilgymnastiek
en heffen hun vijfhonderdponders;
de zon - een geheime politieagent -
(hij gooit met een steen en verbergt zijn hand)
verraadt onze ietwat lachwekkende vlucht
in de toverlantaren der weide.
Maar des nachts zullen wij ons wreken
wanneer we onze lampen ontstekend,
de heesters ter aarde werpen.

De ene boom of de andere
wil les geven in linguïstiek.
De wolken, inspecteurs van Monumentenzorg,
kloppen de bergen uit hun maquettes.

Wie wil er tennissen met de cactussen en agaven
achter het net van de telegrafen?
Wat later kunnen we een Russisch bad nemen
op 't paard dat verdwaald in de bergen rent.
Neen, een douche van de regenboog zal genoeg zijn,
we drogen ons af met een ‘stratus’.

[Salvador Novo]