Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 111]

Nocturne

Alles wat de nacht
tekent met haar hand
van schaduw:
het plezier dat zij ontsluiert,
de gemeenheid die ze ontbloot.

Alles wat de schaduw
horen laat met harde
slagen van haar stilte:
de onvoorziene stemmen
die ze ontsteekt bij tussenpozen,
de angstschreeuw van het bloed,
het gerucht van enkele verloren
stappen.

Alles wat de stilte
van de dingen vluchten laat:
de dans van het verlangen,
het zweet der aarde,
het naamloos geuren
van de huid.

Alles wat het verlangen
zalft op mijn lippen:
de gedroomde liefheid
van een streling,
de bekende zoete smaak
van het speeksel.

[p. 112]

 

En alles wat de droom

 

tastbaar maakt:

 

de mond van een verwonding,

 

de vorm van een ingewand,

 

de koortsbrand van een hand

 

die 't aandurft.

 

 

 

Alles!

 

gaat om en om

 

in elke boomtak van mijn aderen

 

liefkoost mijn spieren

 

overstelpt mijn horen

 

leeft in mijn gestorven ogen

 

sterft op mijn harde lippen.

[Xavier Villaurrutía]