Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 110]

Dorp

Dit dorp bleef celibatair
naar de leer van zijn oude kerk
en in haar stilte gehuld,
onder 't stro - middaglijk, goud -
van haar breedgerande hoed,
met verder niets;
op de fiches van het kerkhof
is elke + een -.

Dit dorp sloot zijn ogen
om niet het lint van de hemel te zien
dat de rivier met zich meeneemt,
en de wedloop der rails
vóór de trein uit.
De hemel en het water,
de weg, de weg
- parallelle levens -
menen, ach, elkaar te ontmoeten
in de stad.

De mensen zijn weg
met hun vee en al.
De maan, die verloofde, ging heen,
- de nacht vertelt het,
dat ginds in de stad
zij getrouwd is!
Men liet ze ledig, de huizen,
voor hem die niet weet te spelen
met dobbelstenen!

[Xavier Villaurrutía]