Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 108]

Suite der slapeloosheid

Echo

De nacht speelt met de geluiden,
en kopieert ze in haar
klankenspiegels.

Gefluit

Van verre, gerekt,
- van welke slaapwandelende treinen?
voortijlend als slangen
die kronkelen.

Trams

Huizen die lopen, waanzinnig
van brand, die vluchten
voor zichzelve
tussen de skeletten der andere,
onbeweeglijke, reeds verbrande.

Spiegel

Hij zal ons het licht geven,
morgen als altijd,
een hoek te kopiëren
exact en eeuwig.

[p. 109]

 

Schilderij

 

Wat vrees, wat verdriet

 

uit afgunstigheid,

 

licht te maken en jou te ontmoeten

 

- altijd ontwaakte vrouw -

 

die denkend dat ik je niet kan zien

 

bent ingeslapen.

 

Horloge

 

Welk gierig hart

 

telt het metaal

 

van de ogenblikken?

 

Water

 

Ik heb dorst.

 

Naar welk water?

 

Het water der dromen?

 

Neen, van de dageraad.

 

Ochtend

 

Langzaam en treuzelend

 

brengt hij kringen om de ruiten

 

en om de ogen.

[Xavier Villaurrutía]