Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 98]

De Azteekse fluitist

Mijn binnenste zingt treurig in zijn tent...
't Is een Azteekse fluitist, hij heeft de maan betoverd
en om hetzelfde kwaad dat Magdalena heeft bekend,
weent hij en als een monnik bidt hij, psalmodieert en vast.

Hij is een fakir die de slang der pijn bezweert;
het ritme van de ringen krimpt door 't zingen
terwijl het reptiel, met koortsig winden buiten zinnen
geraakt, het riet bijt; fluit en slang zijn vast...

De adder laat niet los, sist mee aan 't riet
dat de fluitist bespeelt, waaruit zich spint zijn lied
als gouddraad uit een rokken losspiraalt.

Opnieuw ontrolt de slang zijn kronkels, sist...
Dan eensklaps, onbeweeglijk, opgerold en stil
staren zijn groene ogen naar de Azteekse fluitist.

[Rafael Lozano Jr.]