Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 80]

Redondillas

Redeloze mannen die zonder veel reden
vrouwen aan allerlei schuldig heet,
zonder dat aan haar lichtzinnigheden
gij ùzelf allermeest schuldig weet;
Als gij eerst met de grootste druk
haar verongelukken laat,
waarom verwacht ge dan goeds van uw nuk
nu gij haar aanzet tot het kwaad?

Hoe ze u weerstaan, gij wilt haar breken,
om daarna met zwaarwichtigheid
dat te noemen ‘lichtzinnigheid’
wat tot stand kwam door veel smeken.
't Lijkt erg op de dwaze moed
van het kind, dat als de geesten
zich verkleedt, en dan het meeste
nog zichzelve schrikken doet.

Met uw domme ijdelheid
wilt gij haar die gij verleidt
wel een Thaïs laten zijn,
maar is ze uw vrouw: Lucretia-rein!
Vindt men nog een dwazer waan
dan die van de man misschien,
die de spiegel aan laat slaan
en klaagt dat hij dan niet kan zien?

Met uw misgunst en uw gunst
doet gij allen insgelijks:

[p. 81]

 

mort als men niets vrijs u gunt,

 

spot als men u gunst bewijst.

 

En uw mening is niets waard,

 

want zij die zich kuis bewaart,

 

heet ondankbaar: doch een koe

 

en lichtzinnig, geeft ze toe.

 

 

 

Ge oordeelt altijd ongerecht

 

en meet met dubbele maat:

 

de ene noemt gij ‘wreed en slecht’,

 

de andere ‘makkelijk’ - als het gaat.

 

Uw geliefden geeft ge zorgen,

 

vleugels aan hun flodderigheid,

 

maakt ze slecht, en wilt dat morgen

 

gij de man van engelen zijt.

 

 

 

Wie heeft groter schuld te boeken

 

bij een hartstocht zonder halt,

 

zij die valt voor 't lang verzoeken

 

of wie zoekt dat de ander valt?

 

Wie wordt schuldiger bevonden,

 

welke zonde het ook geldt,

 

zij die zondigt voor het geld

 

of wie geld heeft voor de zonde?

 

 

 

Waarom wilt ge dan nog laken

 

wat gij zelve hebt gedaan?

 

Accepteert wat gij woudt maken,

 

maakt ze zoals ze u aanstaan.

 

Maar bij alle kwaad en last

 

die bij uw verdwazing past,

 

zijn er goddank toch nog vrouwen

 

die, al klaagt gij, u wantrouwen.

 

 

[p. 82]

 

Wie moet evenwicht haar schenken

 

- waar uw liefde toe verplicht -

 

als de onwilligen u krenken

 

en u boos maakt wie gauw zwicht?

 

Laat 't verleiden achterwege,

 

daarna kunt ge op betere grond

 

schuldig noemen wie niet geven

 

aan hun deugd het volle pond.

 

 

 

Heel veel wapens moet men steken

 

om uw euvelmoed te wonden,

 

want met uw belofte en smeken

 

dient ge duivel, vlees en zonde.

[Sor Juana Inés de la Cruz]