Mexico zingt. Een bloemlezing uit de Mexicaanse lyriek sinds de 15de eeuw

[p. 65]

Dichters

Ongetwijfeld zijt gij Gods rode vogel,
ongetwijfeld de koning van Die-het-leven-geeft.
En gij, de eersten die kijkt naar de dageraad,
hier staat gij nu te zingen.

Spant u in om mijn hart te beminnen,
geheel en al bloeisel van 't vederschild, bloem van de zon!
Wat zal mijn hart nu doen...
Zijn wij vergeeft op aarde gekomen om rond te dolen?
Op eendere wijs zal ik heengaan
als bloemen tot dusver verwelkt zijn.
Niets zal mijn roem op een dag zijn!
Niets zal mijn faam op deze aarde zijn!
Minder dan bloemen! Minder dan liederen!

Wat zal mijn hart dan nog doen?
Zijn wij vergeeft hier gekomen,
vergeeft voorbijgaand op aarde?

[Uit het Nahuatl]