Adyosi / Afscheid
(1994)–Albert Helman–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 76]
| |
Koprokanu, tan de!Ogri e psa, masra Didibri
si den kruktu f' libisma.
A lon-go fu sing' a singi,
net' soleki a mama:
Minimini, kon nyan!
Fremanboni, kon nyan!
Fremantaria, kon nyan!
Koprokanu, tan de,
Koprokanu, tan de!
Ma en sten ben tumsi hebi,
a no kori den pikin.
Den ben sab' tak' na Didibri,
so na fosiwan bigin:
Minimini n' e kon...
En na tweede, Fremanboni
piki D'dibri nanga koni:
Fremanboni n' e kon...
Lek' a tweede-wan, a derde
piki nanga gran fruberde:
Fremantaria n' e kon...
En a pkinpkin-wan tu piki
nanga sten net' lek' a siki:
Koprokanu sa tan de,
Koprokanu sa tan de!
| |
[pagina 77]
| |
Koprokanoe, blijf weg!Zo gebeurt het kwaad. De Duivel zag
het onrecht der mensenkinderen.
Hij snelde heen om het lied te zingen,
net als de moeder het deed:
Minimini, kom eten!
Fremanboni, kom eten!
Fremantaria, kom eten!
Koprokanoe, blijf weg,
Koprokanoe, blijf weg!
Maar zijn stem klonk veel te grof,
hij kon de kinderen niet bedriegen.
Ze wisten dat het de Duivel was,
daarom begon de eerste al:
Minimini komt niet...
En de tweede, Fremanboni,
gaf de Duivel slim tot antwoord:
Fremanboni komt niet...
Als de tweede zei de derde
met een hele boel verbeelding:
Fremantaria komt niet...
En de kleinste gaf ook antwoord
met een stem alsof hij ziek was:
Koprokanoe blijft weg,
Koprokanoe blijft weg!
| |
[pagina 78]
| |
[Koprokanu, tan de! (vervolg)]Masra D'dibri lon-go suku
smeti f' feri en tongo gi en.
Smeti tak': ‘A no mu tesi
bakba, d' e gi sebi-sten.’
Ma Didibri gridi moro en.
Na wowoyo a ben pasa
di a go suku den pkinnengre,
we, a nyan wan pis' bakba.
So, awas' en tongo feiri,
nomo di a opo sten
ala libisuma skreki
fa a ben bari lek' dyendyen:
Minimini, kon nyan!
Fremanboni, kon nyan!
Fremantaria, kon nyan!
Koprokanu, tan de,
Koprokanu, tan de!
Den fo pkinwan dukrun safri,
den no piki, den tan pi...
Dat'ede masra Didibri
a no kori den, - tufi!
Smeti feir' en tongo baka,
te Didibri ati drai.
Di a si bakba na w'woyo,
wanten now a srot' en ai.
So a kon fu singi baka
gi den fo kriyoro-pkin.
Luku fa Didibri breiti
di en grofu sten kon krin:
| |
[pagina 79]
| |
[Koprokanoe, blijf weg! (vervolg)]Meneer de Duivel ging gauw vragen
of een smid zijn tong wou vijlen.
En de smid zei: ‘Geen bananen
eten, want dat maakt je stem weer schor.’
Maar de Duivel was te gulzig.
Toen hij immers langs de markt kwam
op zijn weg naar de vier kinderen,
at hij toch maar een bacove.
Dus, hoewel zijn tong gevijld was,
liet hij, nauwelijks hief hij 't lied aan,
alle mensen vreselijk schrikken:
als een kerkklok riep zijn stem:
Minimini, kom eten!
Fremanboni, kom eten!
Fremantaria, kom eten!
Koprokanoe, blijf weg,
Koprokanoe, blijf weg!
De vier kleuters doken weg,
ze zeiden niets, ze bleven stil.
Een fiasco voor heer Duivel,
hij bedroog ze niet, mis-poes!
Nogmaals ging de smid aan 't vijlen,
tot de Duivel misselijk werd.
Toen hij weer op straat bananen
zag, sloot hij meteen zijn ogen.
Hij begon opnieuw te zingen
voor het viertal kindertjes.
Kijk, hoe blij de Duivel nu is,
want zijn grove stem klinkt fijn:
| |
[pagina 80]
| |
[Koprokanu, tan de! (vervolg)]
Minimini, kon nyan!
Fremanboni, kon nyan!
Fremantaria, kon nyan!
Koprokanu, tan de,
Koprokanu, tan de!
Minimini lon kon teki,
Fremanboni lon pranpran,
Fremantaria du asrefi, -
Koprokanu nomo tan.
D'dibri nyan den gridi brada
krinkrin, ala den bonyo..
Koprokanu nomo libi,
en wawan tan de fu bro.
Mama kon fu singi gi den,
ma den trawan dede kba,
Koprokanu nomo piki,
mek' m'ma sabi san pasa:
Minimini no de,
Fremanboni no de,
Fremantaria no de,
Koprokanu wawan de,
Koprokanu wawan de!
Ala den gudu-pkin fu Mis' Ana
dede, ma Koprokanu ben tan.
Dati sa ler' un fu lobi asrefi
moimoi pikin anga pansmawan.
Dati sa ler' un, masra anga misi,
f' lobi un kriyoro sondro prati.
Ef' un firgiti f' du san mi taki,
| |
[pagina 81]
| |
[Koprokanoe, blijf weg! (vervolg)]
Minimini, kom eten!
Fremanboni, kom eten!
Fremantaria, kom eten!
Koprokanoe, blijf weg,
Koprokanoe, blijf weg!
Minimini komt gelopen,
Fremanboni holt heel vlug,
Fremantaria doet hetzelfde,
Alleen Koprokanoe wacht.
de Duivel vrat de gulzigaards
volkomen, zelfs de botten op.
Slechts Koprokanoe bleef nog over,
de enige die wachten kon.
Mama kwam op haar beurt weer zingen,
maar de anderen waren al dood.
Koprokanoe alleen gaf antwoord,
dat ze kon weten hoe het zat:
Minimini is weg,
Fremanboni is weg,
Fremantaria is weg,
Koprokanoe slechts is daar,
Koprokanoe slechts is daar!
Al het lieve kroost van Vrouw Anna
ging dood, maar Koprokanoe leeft nòg.
Dit moet u leren om eender te houden
van mooie kinderen en krielig soort.
Dit moet u leren, heren en dames,
gelijkelijk te zorgen voor al uw kroost.
Als u vergeet te doen wat gezegd is,
| |
[pagina 82]
| |
[Koprokanu, tan de! (vervolg)]D'dibri sa sor' un, wakti, un sa si:
Minimini no de,
Fremanboni no de,
Fremantaria no de,
Koprokanu wawan de,
Koprokanu wawan de!
Na mi granm'ma di ben ferteri mi
fostentori lek' disiwan.
Mamamofo na banawatraGa naar voetnoot*:
eri un libi en wortu e tan.
| |
[pagina 83]
| |
[Koprokanoe, blijf weg! (vervolg)]zal de Duivel 't u leren, wacht dat maar af!
Minimini is weg,
Fremanboni is weg,
Fremantaria is weg,
Koprokanoe slechts is daar,
Koprokanoe slechts is daar!
Mijn grootmoeder wist me met zulke verhalen
als dit te vermaken, met onderricht.
Vermaning van oudjes kan nimmer falen;
hun woord wordt door geen zeepsop gewist.
|
|