Adyosi / Afscheid

[p. 72]

Mi awo e kot' odo

Fa so langa ten mi mofo ben si bifo ai,
now di mi ai kon krin mi kan si sani
di ati mi ati, ati mi ati fu tru.
Mi mofo kon tapu, mi kakumbe fasi.
Wortu kaba; mi no sabi den moro.
Tongo kon drei, - a no abi fu taki.
Soso dyeme, na neti, na dei, dyeme nomo.

Di mi kon owru, pina fu libi
kon miti mi. Ma sar'ati diri.
Na dat'ede mi e kibri misrefi,
bika te moi dede, prodo mu libi.
Mofina fa m' de, prodo no de f' mi.

Yere, so lek' awo kot' odo, na so a mu de:
sar'ati moro un, ma efi geme no ben de,
ati ben sa priti.
We, mi kriyoro, un waka bun.
Fa un wiki, eh, un waka bun!

[1993]

[p. 73]

Overgrootmoe spreekt

Sedert ik sprak met een mond die meer voorzei dan ik zag,
zijn mijn ogen echt opengegaan, zie ik dingen
die mij verdriet doen, vreselijk verdriet doen,
sluit zich mijn mond en klem ik mijn kaken opeen.
Uit is 't met woorden, - ik ken ze niet langer.
Mijn tong is verdroogd, heeft niets meer te zeggen.
Gezucht, bij nacht, bij dag, gezucht alleen.

Nu ik zo oud ben heeft mij de levenslast
zwaar overvallen. Deernis echter is duur.
Daarom schuil ik maar stilletjes weg,
want waar ‘mooi’ sterft, moet haar ‘opschik’ vervangen.
Docht stakker die 'k ben, voor mij geen gepronk.

Luister, zoals wij voormoeders spreken,
zo behoort het te zijn. Overweldigd door kommer zou,
als er geen zuchten bestonden, stellig ons hart ontploffen.
Daarom mijn kinderen, blijft wel.
Goede morgen. het ga jullie goed!