Adyosi / Afscheid

[p. 60]

Kot'singiaant.

(fu masra J. Koenders)

‘Yu na malata, mi na nengre...’
We, ala tu wi de malengre
pikin f' wan potipoti mama,
pikin fu na srefi Grantata.
Wi no mu prakseri san pasa fosten;
harki nomo den toekomst-dyendyen!

San? Yu na nengre, mi na malata?
Ef' ala tu sab' san na weti patata...
Den doro na Mata, den kon te na Lombe;
a sref' Redimusu no meki un konpe?
Sranan na fu yu lek' Sranan na fu mi.
Ma fu den? We, fu san'de un tu sa prati?

So yu na mi brada èn mi na yu mati.
A srefi mama gi un a srefsrefi ati;
un teki bobi fu a srefi gangan,
f' wan poti mofina-mama, - fu Sranan!
Wirwir' anga buba n' e gi wan man syen,
ma san de na ondro sa pori un nen.

Srananman na mi èn Srananman na yu,
Srananman lek' trawan di wroko dya tu:
Kabugru anga Sneisi, Bedyan, Kuriman...
Firgit' den fostennen, - na pkin fu Sranan!
No bribi san trobiman lobi fu lei;
un de f' pe den beri un kumbatitei!

[p. 61]

Strijdgedicht

(voor meester Julius Koenders)

‘Jij bent mulat en ik ben neger...’
Maar allebei zijn wij gebrekkig,
kinderen van een doodarme moeder,
kinderen van één Grote Vader.
We moeten niet denken aan vroeger gebeuren;
luister slechts naar het gelui van de toekomst!

Wat? Jij bent een neger en ik een mulat?
Als beiden wij weten wat Blanken voor volk zijn...
Ze kwamen in Mata, ze gingen tot Lombe;
dezelfde Roodmutsen^* maakten ons makkers.
Dit land is van jou en dit land is van mij.
Maar van hen? Waarom moet er dan tweedracht zijn?

Jij bent dus mijn broer en ik ben je vriend.
Dezelfde moeder gaf ons ook één hart;
wij kregen de borst van eenzelfde vrouwtje,
een straatarme voedster, - ze heet Suriname!
Noch huidskleur, noch haar brengt de mens tot beschamen,
maar dat wat eronder zit, schaadt onze naam.

Ik ben Surinamer en jij evenzo,
wij zijn Surinamers als elk die hier werkt, -
Karboeger, Westinjer, Chinees, Hindostaan...
Vergeet oude namen, - 't zijn kinderen van 't land!
Geloof niet de leugens door stokers verteld;
wij horen daar waar onze navelstreng rot!

* Roodmutsen: overlopers naar het koloniale leger

[p. 62]

[Kot'singi (vervolg)]

Na disi wawan de un trutru Manspasi:
firgit' fosten kodya, bigin opo pasi
fu meki mama Sranan waka go doro
pe toekomst de wakt' un, son opo na syoro,
wan dei di Sranan sa kon breiti, kon krin,
te nowan sa prefuru fu kosi un skin.

[p. 63]

[Strijdgedicht (vervolg)]

Alleen dit is werklijke Emancipatie:
vergeet de oude knuppels, ontgin nieuwe paden
om Ma Suriname thans ruim baan te geven
waar toekomst ons wacht als zonsopgang aan de oever,
de dag dat het land opnieuw blij wordt, weer schoner,
en niemand nog durft onze huidskleur te honen.