Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 252]

Welsprekend.

De lijder lag op 't folterbed

Eens droeven teringkranken;

De Arts gaf 't verbod als strenge wet:

‘Spreek niet in hoorbre klanken;

Wanneer de Vriendschap bij 't gesprek

Een antwoord mocht verlangen,

Laat dan des kranken pennetrek

De spraak der tong vervangen!’

Zoo gaf de lijder mede eenmaal

Een' vriend dit woord ter lezing:

‘Is onrein bloed mij bron der kwaal,

Rein bloed is mijn genezing.’

't Was schoon! In 't korte woord had hij

Zijn troostgrond opgegeven,

Maar ook voor ons, voor u, voor mij,

Den weg des heils beschreven.

Hij mocht niet spreken, en nochtans,

Wanneer men d'inhoud rekent,

Dat laatste woord des veegen mans,

Wat was ooit meer welsprekend?