Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens
(1888)–J.P. Hasebroek–
Auteursrecht onbekend
bron
J.P. Hasebroek, Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens. Höveker, Amsterdam z.j. [1888]
codering
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
dbnl-nr hase002hesp01_01
logboek
-
verantwoording
gebruikt exemplaar
Koninklijke Bibliotheek Den Haag, signatuur: 1026 A 53
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens van J.P. Hasebroek uit 1888.
redactionele ingrepen
p. VII: tussen vierkante haken werd een kop toegevoegd.
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (II, IV, VI, VIII, 270, II) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[pagina I]
HESPERIDEN.
[pagina III]
HESPERIDEN.
Nieuwe Poëzie in den avond des levens,
DOOR
J.P. HASEBROEK.
Wat u deze bladen aanbieden, is een weinig Avondgebloemte. I. da Costa.
AMSTERDAM.
HÖVEKER & ZOON.
[pagina I]
INHOUD.
[pagina III]
INHOUD.
| Blz. | |
|---|---|
| Hesperiden | 1 |
| Hesperus | 2 |
| De wonderbloem. (Een legende) | 3 |
| Maandrozen | 6 |
| Bij het trekken der vogels | 8 |
| Bij het trekken der vogels. (Anders) | 13 |
| Webers zwanenzang | 15 |
| Mijn zuster Betsy's jaardag. (4 April) | 17 |
| o, Hoofd! vol bloed en wonden | 22 |
| Kroon en krans | 26 |
| In de catacomben | 27 |
| Fata Morgana | 28 |
| Petrus gezift | 30 |
| In de mijnschacht. (Historisch) | 32 |
| De maand der dooden | 35 |
| Op Erromanga | 38 |
| Aan een scheidenden vriend, met mijn portret | 39 |
| Een zaaier | 40 |
| Des dichters kind. (Aan de dichteres Mevrouwe Louize Eickhoff-Ten Kate | 41 |
| Herinneringen | 43 |
| 't Getijde rijst, 't getijde valt | 46 |
| Kroon en mijter | 47 |
[pagina IV]
| Blz. | |||
|---|---|---|---|
| Een kontrast. (Bij een plaat) | 48 | ||
| Bij Ary Scheffers laatste schilderij: De droefenissen der aarde | 49 | ||
| Vrouwliefs verjaardag, 21 Mei 1887 | 51 | ||
| 's Viooltjes wensch | 55 | ||
| De wilde zangster en de tamme zanger. (Een bloem op het graf van Vondel, op het derde eeuwfeest van zijn geboorte) | 56 | ||
| Vraag en antwoord | 60 | ||
| Uit Uhlands knapentijd | 61 | ||
| In Memoriam | 62 | ||
| Grondwetsherziening | 63 | ||
| Gijsbert Karel. (Na het lezen van het geschrift: ‘November 1813’) | 65 | ||
| Mijn vijf en zeventigste verjaardag. (6 November 1887) | 67 | ||
| Traan en parel | 69 | ||
| Ad Majora. (Bij de sluiting der Vondelfeesten in 1887) | 70 | ||
| De dichter en zijn gezangen | 71 | ||
| In de haven van New-York. (Bij een plaat) | 73 | ||
| Moederleed en kindertroost | 75 | ||
| Het drama des levens | 77 | ||
| Vaderlandsliefde | 79 | ||
| Wiegelied voor eene ontslapene | 80 | ||
| Poëzie des Evangelies | 82 | ||
| Lux lucet in tenebris | 84 | ||
| Sursum corda | 85 | ||
| Een Christen-harptoon van Thöluck | 88 | ||
| Rouw. (Aan eene weduwe) | 90 | ||
| Op het ‘Marktplein’ te Amsterdam | 93 | ||
| Een gebroken luit | 97 | ||
| Bethlehems bornput | 98 | ||
| Wilt gij gezond worden? | 102 | ||
| Herfstmijmering | 104 | ||
| Niet op reis | 107 | ||
| Een lied der klok. (Na het lezen van het verslag: Het feest op de school op den Klokkenberg te Nijmegen) | 110 | ||
| De dorpskapel | 113 | ||
| Leidsche portretten | 115 | ||
| I. | W. Bilderdijk | 115 | |
| II. | Van der Palm | 116 | |
| III. | J. Geel | 117 | |
[pagina V]
| Blz. | |||
|---|---|---|---|
| IV. | J. Clarisse | 118 | |
| V. | Thorbecke | 119 | |
| Het heideroosje. (Bij een plaat naar de schilderij van Thérèse Schwartze) | 120 | ||
| Aan Prinses Wilhelmina, bij haar eersten kerkgang | 121 | ||
| Wat het klokjen zegt. (Bij een plaat) | 122 | ||
| Op den Nebo. (Aan mijn Gade, op den veertigsten jaardag van ons Huwelijk, 27 October 1887) | 123 | ||
| Wintertuin | 127 | ||
| Op den zevenden jaardag van ons Prinsesje. (31 Augustus 1887) | 130 | ||
| Het Ideaal. (Bij het zien van de Sixtijnsche Madonna in de Schildergalerij te Dresden) | 134 | ||
| In het Vondelspark | 135 | ||
| Op Oudejaarsavond 1887 | 137 | ||
| In de Krim | 140 | ||
| Rouw en vreugd. (Bij de uitvaart van Victor Hugo.) | 142 | ||
| Non bis in idem. (Na een gekostumeerden optocht.) | 143 | ||
| Het protest der schilders. (Na het bezichtigen van de tentoonstelling van Waseli Wereschagin's schilderijen uit den Russisch-Turkschen oorlog.) | 146 | ||
| Hoop op God | 151 | ||
| Koude | 152 | ||
| Herdenken | 153 | ||
| Vondels twee ‘Konstantijnen’ | 154 | ||
| Ultima Thule. (Aan een vriend.) | 155 | ||
| Unisono. (Bij de vierde uitgave mijner vertaling van de ‘Imitatio’.) | 156 | ||
| Stadsgezicht | 157 | ||
| Mijn reis (Nog een Christen-harptoon.) | 158 | ||
| Levenspoëzie | 161 | ||
| Eenerlei gloed. (Aan mijn gade.) | 162 | ||
| Generaal Gordon | 163 | ||
| Het Godsoordeel | 164 | ||
| Te Muiderberg | 165 | ||
| Geen gondels meer | 167 | ||
| Op het Driekoningenfeest | 170 | ||
| Euthanasia. (Bij een plaat) | 171 | ||
| Napoleon en de eilanden | 172 | ||
| Aan sommige romanschrijvers | 174 | ||
| Jonggebleven dooden | 176 | ||
[pagina VI]
| Blz. | |
|---|---|
| Een les | 178 |
| Kontrasten | 180 |
| Mendelsohns klacht | 181 |
| Kerstfeestviering | 182 |
| Ongeloof | 186 |
| De kleine die hoest | 187 |
| Heldenmoed. (Historisch) | 189 |
| Bij de Koepelkerk te Amsterdam | 190 |
| Onze eeuw | 191 |
| Op het Westerkerkhof te Amsterdam | 192 |
| De geschonden Oranjeboom | 194 |
| Aan G.F. Westerman. Op zijn tachtigsten verjaardag. (8 December 1887) | 195 |
| Voor wie? | 196 |
| De rozenboom | 197 |
| Twee stemmen | 199 |
| Het Weeshuis bij het Vondelspark te Amsterdam | 201 |
| Aan een kindermoordenares | 202 |
| Tweederlei gevangenen | 203 |
| Cirkelgang | 204 |
| Willem de Clercq. (Bij de aankondiging der openlijke en vermeerderde uitgave van het werk: Willem de Clercq naar zijn dagboek) | 208 |
| Mijn geboortedag, 6 November 1812 | 209 |
| In Rusland. (Ten vervolge) | 210 |
| Het lijsternest | 213 |
| Laat uw licht schijnen | 216 |
| Op Fidji | 217 |
| Bij het graf. (Aan een weduwe) | 218 |
| Kerstmisroos. (Aan de ouders van een op het Kerstfeest gestorven kind) | 219 |
| Pacificatie. (Bij het twintigste Noord- en Zuid-Nederlandsch taal- en lettercongres, te Amsterdam, in 1887) | 220 |
| De grootmacht en de almacht | 222 |
| Amsterdam aan Keulen. (Bij de feestelijke herdenking van Vondels geboorte aldaar) | 223 |
| Lier en zwaard | 226 |
| Elegie | 227 |
| Aan den tijd. (Aan Mevrouw de Gasparin.) | 228 |
| Des avonds | 230 |
[pagina VII]
| Blz. | |
|---|---|
| Harmonisch. (Bij de uitvaart van mijne zuster Betsy.) | 232 |
| In den zaaitijd. (Bij avond.) | 235 |
| De tamboer van Lucern. (Aan mijne medebestuurders der Hollandsche Maatschappij van fraaie Kunsten en Wetenschappen, 1836-1886.) | 236 |
| De Napoleonszuil (op het Vendôme-plein te Parijs) | 241 |
| Wat de zwaluwen zeggen | 242 |
| Het uurwerk | 245 |
| Frederikskroon en Vredeskerk | 246 |
| Tweederlei kroon. (Bij een afbeelding van Keizerin Frederik bij het ziekbed van haar Gemaal) | 247 |
| Transit Gloria. (Bij een afbeelding van Keizer Frederik III.) | 248 |
| Afwezig | 249 |
| Op Trianon | 250 |
| Een eeuwige geheimenis. (Bij een plaat, gewijd aan het aandenken van den dood van Beierens Koning Lodewijk II.) | 251 |
| Welsprekend | 252 |
| Aan A.C. Kruseman. (Bij de uitgave van zijn ‘Bouwstoffen voor de geschiedenis van den Nederlandschen Boekhandel 1830-1880’.) | 253 |
| Een raadsel | 254 |
| Het Credo van een dichter | 259 |
| Twee monumenten | 260 |
| De ekster | 261 |
| Betsy's dagboek | 262 |
| Dante's Divina Commedia | 263 |
| Bij den dood van C.A. Chais van Buren | 264 |
| Feest-cantate. (Bij de opening van de Universiteit van Amsterdam, op 15 October 1877.) | 265 |
| De avondklok | 268 |
ALLERLEI.
(ONTLEEND EN EIGEN.)
vax elk der gedichten de eerste regel.
| Blz. | ||
|---|---|---|
| I. | Gij, die zoo bijster zwaar 't gebrek uws naasten tilt, | 273 |
| II. | Wie schat al 't kwaad, soms door één woord, één blik gedaan? | 273 |
| III. | Als stoute kindren zijn de driften, die ons plagen; | 273 |
[pagina VIII]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| IV. | De tijd staat nimmer stil; hij jaagt als 't loopend water: | 273 |
| V. | Historische roman! Uw dicht zette aan de tronie | 274 |
| VI. | O wacht u, als de knaap ontluikt, hem de idealen | 274 |
| VII. | 'k Hoorde in mijn jeugd Kritiek door zeker Tijdschrift venten, | 274 |
| VIII. | O Heer! uw woord heeft recht: de aarde is een rampwoestijn; | 274 |
| IX. | Men schreef op Dürers graf: hij is verreisd. Abuis! | 275 |
| X. | Een grijs klaagde aan Auber: ‘Wat is een oudmans leven? | 275 |
| XI. | Eens droeg den naam van Protestant | 275 |
| XII. | 't Jong Holland - klaagt men - lijdt soms erg aan dor- en voosheid | 275 |
| XIII. | Hoe meer, zong Hugo, 'k de eeuw hoor om Vooruitgang roemen | 276 |
| XIV. | Gij lijdt in 't lichaam pijn. De buil dient aangetast | 276 |
| XV. | Loopt met uw lijden niet te koop. Volgt Sparta's zonen, | 276 |
| XVI. | Blijf, grijskop, blijf aan 't werk! Volg 't voorbeeld in de tuinen | 276 |
| XVII. | De zwemmer, met zijn arm als roeispaan, weert zich vlug; | 277 |
| XVIII. | De dwalingen van 't vroeger leven, | 277 |
| XIX. | De Heer werpt achter zich uw schuld, maar uw geweten | 277 |
| XX. | Wel stil en traag, maar vast, treedt Nemesis door 't leven: | 277 |
| XXI. | Ziet ge, oud, uw gâ der jeugd, ge aanschouwt uw jeugd in haar: | 278 |
| XXII. | Belijd uw zonde, o mensch, maar toon ze ook niet te lijden; | 278 |
| XXIII. | Spraakt ge eens, o Heer! geen mensch kan ooit Mij zien en leven, | 278 |
| XXIV. | Van 't Oud Verbond is vóór het hoofdwoord. 't Roept: Vóórzeid, | 278 |
| XXV. | Gij mensch, zoek hier wezen, geen schijn, | 279 |
| XXVI. | Gij neemt bij 't weerglas raad, dat ge in de lucht deedt hangen? | 279 |
| XXVII. | Vanwaar wacht ge uw geluk? Van 't web der Schikgodinnen? | 279 |
| XXVIII. | Wie oud wordt overleeft hoe velerlei! hoe velen! | 279 |
| XXIX. | Gij dansthet leven door, als was 't een opera; | 280 |
[pagina IX]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| XXX. | A. neemt een proef, of hij niet B. kan overtuigen? | 280 |
| XXXI. | Het is geen logika die, schoolsch, ons vroomheid leert: | 280 |
| XXXII. | Geen menschentong herschept door reednen hart of zeden; | 280 |
| XXXIII. | Zijn wieg stond in het kille Noorden; | 280 |
| XXXIV. | Bid zeven dingen, mensch, | 281 |
| XXXV. | Waaraan kent ge echte kunstgenieën? | 281 |
| XXXVI. | Gelukkig te schijnen is duur; 't eischt allerlei moois bij den hoop: | 281 |
| XXXVII. | Gij speelt den jonkman, grijs? Droef schouwspel, dat ge ons biedt! | 281 |
| XXXVIII. | Spoed, spoed u, menschenkind! zoo ge eens aan 't end wilt raken | 281 |
| XXXIX. | Verkeert ge soms in grooten nood, | 282 |
| XL. | Wie oud wordt vindt genot in 't liefdevol herdenken | 282 |
| XLI. | 'k Las van een wet, die zegt: Als oproer is gerezen, | 282 |
| XLII. | ‘Geen heeling voor uw kwaal!’ - Dat woord van d'arts klinkt vreeslijk: | 282 |
| XLIII. | Op zee bij Aboukir won Nelson een viktorie: | 283 |
| XLIV. | Wat is des dichters taak? 'k Zal haar bij 't werk gelijken | 283 |
| XLV. | Eer 't grijze haar! spreekt de oude, om uw ontzag te winnen | 283 |
| XLVI. | Ging Adams paradijs door eigen schuld verloren, | 283 |
| XLVII. | Ook 't pad der zonde is vol van zorgen en bezwaren; | 283 |
| XLVIII. | Da Costa sprak eens: Ik geloof een Kerk, die heilig | 284 |
| XLIX. | Waar door de zonde de aard steeds ziekenhuis zal blijken; | 284 |
| L. | Treur niet, al ziet ge uw aardsch geluk in nacht verdwijnen | 284 |
| LI. | Rechtzinnig, zeggen wij, 't oog op de leer die bindt; | 284 |
| LII. | De Heer zegt: Eerst het kruid, dan de aar, en eindlijk 't koren | 284 |
| LIII. | ‘'k Weet niet, of 'k Christen ben’. - Hebt gij de Stem vernomen | 285 |
| LIV. | Weet: verantwoordelijk zijt ge, auteur! En wil des vreezen! | 285 |
| LV. | Hoe is de palmtak sein van krijg en vreê? - Die twee | 285 |
[pagina X]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| LVI. | Voor 's dichters blik verdwijnt de kloof van groot en kleen | 285 |
| LVII. | Meen toch niet: tusschen balk en gebint, | 285 |
| LVIII. | Men zei van Rubens: In zijn verwen mengt hij bloed; | 286 |
| LIX. | Vaak klaagt de redenaar: De schare mocht ik stichten; | 286 |
| LX. | Is voor 't licht schrikkend paard geen oogklep overbodig, | 286 |
| LXI. | Wie buiten hulp des tijds zijn kunstwerk ras voltooit, | 286 |
| LXII. | Wij zijn een Christelijk volk! - 't Is wel, maar 't flegmatieke, | 287 |
| LXIII. | Verloren zoon! zijt ge uit uws Vaders huis gegaan? | 287 |
| LXIV. | Vielt gij zoo diep niet als uw buurman, in uw oogen, | 287 |
| LXV. | De Heer is voor d' onvrome een bloot gedachtebeeld: | 287 |
| LXVI. | Men vroeg aan Ney zijn naam, toen 't doodvonnis hem trof | 288 |
| LXVII. | 't Genie is dwaas, als 't met zijn glorie pronkt en blinkt | 288 |
| LXVIII. | De wereldling betreurt zijn ramp, als enkel schade, | 288 |
| LXIX. | Niet de ademtogen van uw mond moet gij het vragen, | 288 |
| LXX. | De Apostel heeft geleerd: Gij mensch, zijt duur gekocht: | 289 |
| LXXI. | De rups wordt vlinder, als zij zich haar graf onttoog | 289 |
| LXXII. | Is Waarheid koningin, het goud van 't rein geweten | 289 |
| LXXIII. | Op welken grond eert gij een godlijk zwaard in 't woord? | 289 |
| LXXIV. | Des Christens leven is een levend Evangelie, | 289 |
| LXXV. | Wat is de mensch? Zijn woord, ook 't schoonst, stokt in een tacet; | 290 |
| LXXVI. | Wat bleef er van uw woord, eens uwer hoordren lust, | 290 |
| LXXVII. | De zonde is een tiran, die de ergste dwingelanden | 290 |
| LXXVIII. | Hoe menig voelt zich 't hart bezwaard in donkere stonden, | 291 |
| LXXIX. | De jonkheid is poëet, al falen dichtergaven: | 291 |
| LXXX. | De Bijbel op de school - moet 't in de wet geschreven? | 291 |
| LXXXI. | Toen Christianus stierf, diep boog hij, bij 't ontslapen, | 291 |
| LXXXII. | Leeft ge of een wereld-ver u hel of hemel was? | 291 |
| LXXXIII. | Wie van de kerk zich scheidt om dít of dát dat stuit | 291 |
| LXXXIV. | Wij zijn als schepen saam op zee! Een kort verschijnen, | 291 |
[pagina XI]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| LXXXV. | Wat is het mysticisme? Een klaar getuigenis, | 292 |
| LXXXVI. | Des grooten dichters kunst gelijkt Congreves pijlen, | 292 |
| LXXXVII. | Daar zijn die troosten: Ga de godsdienst al voorbij, | 292 |
| LXXXVIII. | Hoe 't zij, bewaar 't geloof! Gij moet door tunnels rijden | 292 |
| LXXXIX. | De vesperklok vermaant den vromen pelgrim: Sta, | 292 |
| XC. | Heiloo zegt heilge steê. Naar Willebrord? 'k Zou 't denken: | 293 |
| XCI. | De leus van Rome klonk: pro aris et pro focis, | 293 |
| XCII. | Wie naar de kroon der poëzie mag dingen? | 293 |
| XCIII. | God schept soms kunstenaars, die marmer, doek of snaren | 293 |
| XCIV. | De mensch, die Christlijk leeft, gelijkt de zijdewormen, | 294 |
| XCV. | Toog Isrel uit Egypte om naar 't land Gods te gaan, | 294 |
| XCVI. | Des kunstnaars ziel en werk is een kaleidoskoop, | 294 |
| XCVII. | De menschen, die het licht van 't Hooger leven derven, | 294 |
| XCVIII. | 't Geloof eischt kracht. Het vraagt van menschen met vijf zinnen | 294 |
| XCIX. | Waar 't grafschrift 't vonnis schrijft, dat u ter dood doet gaan, | 295 |
| C. | Zeereizigers hoorde ik meermalen 't luid verklaren: | 295 |
| CI. | Vrees voor den dood niet te erg! Geen reis is 't naar de Kaap | 295 |
| CII. | Hoe trok mij de Montblanc, zoo éénig schoon en grootsch! | 295 |
| CIII. | 't Klinkt goed van man tot vrouw: Mijn ander-Ik. Maar mij | 295 |
| CIV. | Uw wil geschiede! - Ik bid ook zoo, maar voeg daartoe: | 296 |
| CV. | Zag Michel Angelo, hoe Rafaëls penseel, | 296 |
| CVI. | Wat Rembrandt groot deed zijn? - Hij stal 't geheim der zon, | 296 |
| CVII. | 't Is nu een booze Tijd, waar 't kwade in heerscht; - wie wendt het? | 296 |
| CVIII. | Wat, klagers met uw mond, wat helpt al uw: oremus? | 296 |
[pagina XII]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| CIX. | Geen heldenmoed is 't, woord bij woord den hals te breken: | 297 |
| CX. | Natuur schept man en vrouw. Genâ, heeft zij haar wensch, | 297 |
| CXI. | Geen schooner grafschrift, dan 't geen Mozes zich verwierf: | 297 |
| CXII. | Twee woorden redden u: eerst 't woord van Christus: Voor u | 297 |
| CXIII. | ‘'k Geloof den Bijbel niet! hij wordt te veel weêrsproken!’ - | 297 |
| CXIV. | De bakens staan op 't strand, ten dienst van schipbreuklijders: | 298 |
| CXV. | De zonde die ons hart weêr, zijns ondanks, begaat, | 298 |
| CXVI. | Uw ziekte week? Uw dank wilt ge aan Gods voet gaan leggen | 298 |
| CXVII. | Gij, Jezus, breekt alleen | 298 |
| CXVIII. | Ten leven door den dood! - Dat woord wordt vaak vernomen; | 299 |
| CXIX. | Om helder water uit de troebele bron te krijgen, | 299 |
| CXX. | Mijn tijd snelt voort! - mijn tijd? Sinds 'k God als Vader vond, | 299 |
| CXXI. | Wanneer de gouden zon een zwarte wolk bestraalt, | 299 |
| CXXII. | Dat ik, verloren zoon, des Vaders huis verliet, | 300 |
| CXXIII. | Wij zijn tot God gemaakt; de kern is 't van ons wezen | 300 |
| CXXIV. | 'k Beklaagde een lijderes. Ze zeî: beklaag mij niet! | 300 |
| CXXV. | Wordt ge oud? beklaag u niet, maar schik u in dien staat: | 300 |
| CXXVI. | 't Geweten is als 't kind: hen drijft éénzelfde drang: | 301 |
| CXXVII. | Ik vroeg een Milanees, die steeds zijn hoofdkerk tooit | 301 |
| CXXVIII. | Wat is de zonde? Een trek, een gril, | 301 |
| CXXIX. | De Heiland lokt u: gij blijft stug | 301 |
| CXXX. | Ik zag een moeder stil bij 's kindjes doodenbaar: | 301 |
| CXXXI. | Wil God niet als ik wil, 'k poog me in zijn wil te vinden, | 302 |
| CXXXII. | Al wat gij moet te doen, ondanks uw wil, is goed: | 302 |
| CXXXIII. | Gij dient en streelt uw Ik, en meent: dat brengt u baat? | 302 |
| CXXXIV. | Er hoeft geen beeltnis op uw graf: gij zelf toch zijt | 302 |
| CXXXV. | Hoe 't gistend leven zóó te kneden, | 302 |
| CXXXVI. | Bedaagde vromen zijn als bloemen. 't Nederzijgen | 303 |
[pagina XIII]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| CXXXVII. | De erinneringen van uw vroeger leven zullen, | 303 |
| CXXXVIII. | Zoek de eenzaamheid, en waak voor storenis van buiten: | 303 |
| CXXXIX. | Ons lichaam is een harp, die krankte ontstemt, de hand | 303 |
| CXL. | God zegt ons: Offer Mij dát kwaad, díe drift, díe zonden! | 303 |
| CXLI. | Paar in u rustig' ernst en vuurge geestdrift tevens, | 304 |
| CXLII. | Schoon opschrift, dat een Huis der Invaliden tooit: | 304 |
| CXLIII. | 'k Word ouder bij den dag. Toch wil ik des niet morren: | 304 |
| CXLIV. | Werd in Venetie een gevangene ooit ontslagen, | 304 |
| CXLV. | Wij reden naar de stad terug. Hoe meer wij naderden, | 304 |
| CXLVI. | Uw zonden van voorheen, doen, Christen! u versagen? | 305 |
| CXLVII. | Gij zijt eens oud, mijn paai, en poogt u te verjongen; | 305 |
| CXLVIII. | Des hemels poort is wijd of nauw, naardat uw hart | 305 |
| CXLIX. | Wordt ge oud? En voelt ge er bij u mat, of zwak, of krank, | 306 |
| CL. | Waartoe is 't leven nut? - 't Dient om te leeren leven | 306 |
| CLI. | De hoogste school is die des lijdens: ik ken harten, | 306 |
| CLII. | Een tunnel is de dood. Rijdt gij die in, 't geflonker | 306 |
| CLIII. | Gij ziet een wielewaal. De vleuglen saamgeplooid, | 307 |
| CLIV. | Deugd, zegt ge, is geen genâ! 't Is waar, en toch, ik zeg: | 307 |
| CLV. | De Zonde - Wereld - Dood: drie strijders tegen één - | 307 |
| CLVI. | Heb die u minnen lief! heb lief al die u haten! | 307 |
| CLVII. | 'k Bezocht een boerderij, Noordhollandsch op end' op | 308 |
| CLVIII. | Hoe zoet is 't wederzien! 't Geeft zulk een dag meer gloor! | 308 |
| CLIX. | 't Geweten, als zijn Heer, profeet is 't, priester, koning: | 308 |
| CLX. | Ik vind er, die de zonde ‘een korte dwaasheid’ noemen: | 309 |
| CLXI. | In 't Oud Verbond hoort ge als een zegen Voorspoed roemen | 309 |
| CLXII. | Ik las: Toen de eeuw begon, toen sneeuwde 't groote Ideeën! | 309 |
| CLXIII. | Men hoort de Franschen van een hoofd- en borststem spreken: | 309 |
[pagina XIV]
| Blz. | ||
|---|---|---|
| CLXIV. | Een luchtballon gelijkt de dichter door zijn lichtheid; | 309 |
| CLXV. | Vergeefs, o Rimax, beult ge u af op rijm en maat: | 310 |
| CLXVI. | Men vindt soms dichtenden, die toch geen dichters zijn | 310 |
| CLXVII. | Verscheurde menigeen zijn Bijbel - 't is te vreezen! | 310 |
| CLXVIII. | Een Heiden minde een slaaf, door 't woord van God herboren, | 310 |
| CLXIX. | Ziet gij een Ideaal verdwijnen, lang gekweekt, | 311 |
| CLXX. | Wilt gij naar de Eeuwige Stad? | 311 |
| CLXXI. | Hoe klonk dat: IJdelheid der ijdelheên! in 't ronde, | 311 |
| CLXXII. | Men gaf het me op als grief: | 311 |
| CLXXIII. | Waar Asschepoester wordt veracht, verschopt, vertreden, | 312 |
| CLXXIV. | Men zegt: een dichter moet slechts 't gemeenmenschlijke eeren: | 312 |