Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 219]

Kerstmisroos.
Aan de ouders van een op het Kerstfeest gestorven kind.

Kerstmisroos juichte in een knopje:
't Hief op 't feest uit 't groen zijn kopje,

Om den blik in 't rond te slaan.....

Welk een weemoed greep het aan!

Boven, sneeuw en hagelvlagen;
Rondom, rouw, geween en klagen;

En daartegen ginds, 't geklank

Van der Englen kerstgezang!....

- Neen, 'k wil hier beneên niet groeien;
'k Ga omhoog bij de englen bloeien,

Sprak het knopje, kwijnt en sterft....

't Kerstfeest troost' de Roos, die 't derft!