Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 220]

Pacificatie,
(Bij het twintigste Noord- en Zuid-Nederlandsch taal- en lettercongres te Amsterdam in 1887.)

Eens woû de Staatkunst Zuid en Noord

Te Gent te zâam vereenen;

Maar 't kwam niet tot het recht akkoord:

Geen woû tot d' echt zich leenen.

Te Weenen werd de proef herhaald;

Maar 't ging niet flink of hartig.

Wat Staatsmans-wijsheid had bepaald,

Doorsneed het zwaard van Dertig.

Wat nu? De Dietsche sprake toch

Vereende eens de gemoederen,

En, schoon gescheiden, voelden nog

Het Zuid en Noord zich broederen.

Welnu, een derde proef gewaagd:

‘Een Taalcongres te houden!

Gent maak' begin!’ En zie, dit slaagt,

Tot vreugd van wie 't aanschouwden!

[p. 221]

 

Nog meer! 't Blijft slagen altijd dóór;

 

Ga 't langzaam, zonder pressen,

 

Toch waait aan 't IJ de vlag reeds voor

 

Het twintigst' der Congressen!

 

 

 

Hoezee! 't Is feest voor Schelde en IJ,

 

En voor haar beider natie!

 

Hoezee voor Gent! Onsterflijk zij

 

Haar taal-Pacificatie!