Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 202]

Aan een kindermoordenares.

Uw kind gedood? Meen 't niet! Uw kindje is blijven leven

In 't bloedspoor, dat het achterliet,

En dat een Abelsroep van wraak heeft opgeheven

Bij 't àardsch gerecht, dat u ontbiedt.

Uw kind gedood? Meen 't niet! het leeft in uw geweten,

En blijft daar schreeuwen met een kreet,

Veel aak'liger, dan toen gij 't woest hebt doodgesmeten,

En 't (maar voor goed niet) zwijgen deedt.

Uw kind gedood? Meen 't niet! 't Zal levend weer u dagen

In 't godsgericht, dat u verwacht,

Waar 't zijns ondanks den dood zal als vergelding vragen

Van haar, die 't eens heeft omgebracht.

Uw kind gedood? Meen 't niet! Toch blijft de kans u over,

Dat ge eens 't als engeltje hervindt,

Mits boete en rouw uw plaats in 't Vaderhuis herover'....

Dan dankt ge uw leven 't doode kind!