Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 55]

's Viooltjes wensch.

Toen de koningin der bloemen,

Flora, 't Maartsch viooltje meê

't Aanzijn gaf en bloeien deê,

't Lieflijk bloempje, dat we roemen

Om haar wonderschoone kleur,

Om haar wonderzoeten geur,

Om haar schoone vlindervormen,
Om haar fulp als zij' der wormen,

Vroeg zij:

Sieraad van mijn rijk!

Kan ik u als liefdeblijk

Nog met ééne gaaf bedenken?

Wat zei 't plantje?

't Luste u dan

Me om mijn bloem wat gras te schenken,

Waar ik me in verschuilen kan!

(Ratisbonne.)