Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 46]

't Getijde rijst, 't getijde valt.

't Getijde rijst, 't getijde valt;

't Licht daalt, de kreet der zeemeeuw schalt;

De vreemdling langs het strand der zee
Spoedt zich met rappen voet ter steê;

't Getijde rijst, 't getijde valt.

't Is nacht; de stad slaapt, goed omwald;

't Gebruisch der zee in 't donker schalt;

Het golfjen met zijn witte hand
Wischt iedren voetstap weg uit 't zand;

't Getijde rijst, 't getijde valt.

De morgen komt; het paard, gestald,

Briescht, als de roep des stalknechts schalt;

De dag wel keert, maar nimmermeer
Keert naar de kust de vreemdling weêr.

't Getijde rijst, 't getijde valt.

(longfellow.)