Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 40]

Een zaaier.

De Stem is een zaaier,

Het woord is zijn zaad.

Hij strooit uit zijn buidel

't Alom waar hij gaat.

Als 't zaad van den landman

Ginds de opene voor, -

Zoo vangt hier dat zaaisel

De schelp van het oor.

Straks, langs den gehoorweg,

Daalt neêr in de ziel

De kiem die, onzienlijk,

Den zaaier ontviel.

Zij valt in dien bodem,

Ontbindt zich, bot uit,

Schiet blaadren, vormt bloesem,

Die vruchtkern besluit.

Die vrucht wordt een zegen

Voor velen op aard'....

Een wereld van heil, die

Één ademtocht baart!