Logo DBNL
De weerliicke liefden tot Roose-mond (1956)

De weerliicke liefden tot Roose-mond

(1956)–Justus de Harduwijn–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Bijlagen

I. Lof myns Liefs Haer-Tros#. (1611)

 
Och Haer ghestruevelt 1 Haer, dat soo vlammende blinckt,
 
Dat ghy Phoebus Haer-schyn verre ten onder brinckt 2:
 
Wie sal het minste 3 deel van u weerde beschryven,
 
Of inde penn' en sal spraeck-aerme Vele blyven 4?
5
Ghy zijt de kroon des hoofts, en van het hooft een hooft,
 
Van schoonheydt zijn zij oock, die van u zijn berooft:
 
Al-waer oock Venus self met schoon purper omvanghen 7,
 
Met Ganges klaer ghesteent', met Tagus goudt behanghen 8,
 
Of al-waer zij oock naeckt, soo zij voor Paris 9 stondt,
10
Als haer des schoonheydts prijs den Appel wierdt ghegont 10;
 
Den traegh-voetighen Godt sou de walgh van haer steken 11,
 
Siend' het schoon-maeckend' Haer aen zijn huysvrouw' ghebreken 12.
 
Zijt ghegroet, gulden Haer, ghy zijt 13 die myn lief schoon,
 
Oock boven Venus doet spannen des schoonheydts kroon.
15
Rondom 'themelsch' aenschyn, kondt ghy u rycke spreyden 15,
 
En tusschen uws ryckx pael u selven nochtans leyden 16:
 
Ghy myns liefs ooghen-strael belommert en beschaut 17
 
Brekend' haer sterck ghesicht, 'twelck myn herte benaut 18:
 
Het voor-hooft van ivoir set ghy hooghe verheven 19,
20
En schynt als Over-heer 20 hem zijn vrydom te gheven.
 
Och wat een aensien ist, als ghy in een root lint 21,
 
Het liefde-flauw ghesicht 22 van den minnaer verblindt:
 
Als ghy, d'halsen ghelijck van glimperende duyven 23/24,
 
Der Sonne-straelen kracht te rugghe doet weerschuyven:
25
Als ghy als eenen Pauw die zijnen steert ontpluyckt 25,
 
Verwen duysenderley reghen-bogich ont(p)luyckt:
 
Als ghy Pyramidael, en tor-wys opghedreven 27,
 
Een oprechte vlam' viers op myns liefs hooft doet beven.
 
Dit is het vier, ô lief, het welck gheeft een voor-wys 29
30
Van dien u met goedt recht behoordt, hemelschen prys 30.
 
Op Tullus hooft voor-tydt 31 een licht vier quam ghesoncken,
 
Voor-segghende de Kroon, hem naedemael 32 gheschoncken:
 
Maer dit schyn-baerich 33 vier van hem rasschelijck vloot,
 
Als een vermeynde sterr' die spyse-loos 34 valt doot.
35
Het uwe jeuchdich blyft, groeyende met u oude 35,
 
Altoos meer ende meer ghelijckende den goude;
 
Altoos meer ende meer te kennen ons het gheeft,
 
Dat ghy een Koninghinn' van alle vrouwen leeft.
 
Wie en verwondert niet te sien de gouden stringhen 39
40
Vyt der natueren gheest onder elckander vringhen 40?
 
Noyt Delphin inde zee in zijn weer-stille jacht 41,
 
Soo menighen speel-keer onder elck-ander vlacht 42;
 
Noyt, als de Son met haer ongheweert -vyandt -raeyen 43
 
Der winden hert gheblaes verbiedt spytich te waeyen 44;
45
Noyt dan den voghel-heer 45 en draeyt soo in zijn vlucht
 
En met zijn vloghel-scheers 46 en maeyt de soete lucht.
 
Och Haer, ghevlochten Haer! De spin tot gheender uren 47
 
En breyde sulck een net uyt den gheest der natueren 48:
 
Noyt den zyd'-worme veegh 49, als hem de doodt quam an,
50
Hem selven uyt hem self sulck weerdich dootkleet 50 span:
 
'Tis de Goden een vreucht, een wonder voor de menschen;
 
Des' eerent, en ontsient; de die 52 om 'tselve wenschen.
 
Het is, het is den nest van Venus roeck'loos kindt 53,
 
Ghewapent, en ghevleerckt, bedriegher naeckt, en blindt 54:
55
Hier wierdt eerst opghevoedt als in een weerde plecke 55,
 
Als in eenen speel-hof bevrydt van alle vlecke 56:
 
Van dit Haer zijn natuer', en zijn ghewaech hy track 57;
 
In dit Haer hy zijn torts 58 hert-brandende eerst onstack:
 
Van dit Haer hy de pees' van zijnen boghe draeyde;
60
Dit Son-luysterend' Haer zijns ooghen strael uytlaeyde 60:
 
Van dit Haer worden hem zijn vloghelen 61 ghemaeckt:
 
Van dit Haer, soo hy is, quam hy eerst moedernaeckt 62:
 
Hier leerd' hy eerst den mensch waen-trouwelijck 63 bedrieghen,
 
Siende 'tself met den windt licht-veerdelijck vervlieghen.
65
Dit is, dit is de torts 65, die myn herte, Lief, schendt:
 
Dit is de straffe pees' die my den schicht toesendt:
 
Dit is den klaeren glans die'ck niet en kan verdraeghen:
 
Dit is 'svloghels ghespan 68, die my over-al jaeghen:
 
Dit is 'tonstandich Haer, 'twelck met u hert' hem vout 69:
70
'Twelck my nu hope gheeft, en nu weder verflout 70:
 
Dit is het Haer het welck my duysent, duysent werven,
 
Van der Sonnen op-ganck, tot onderganck doet sterven:
 
Dit is het Haer het welck door zijnen wilden gloet,
 
Met u vreedtheydt myn doodt ghesworen hebben moet.
75
Och wanneer sal dien dach, dien soeten dach eens schynen,
 
Dat door myn lanck verdrach 76 des' vreedtheydt sal verdwynen!
 
Dat ghy d'ontrouwe vluch 77 van u licht-vliegich Haer,
 
Noch 'thooveerdich opstel niet en sult volghen naer 78!
 
Maer siend' het selv' altydt ghehoorsaemheydt u bieden,
80
En naer den will' uvs handts, nu hier, en nu daer vlieden:
 
Siende dat pluym-saecht is; sult my ghenade doen 81,
 
En myn ghetrouwe liefd' oock saechtelijck opvoen 82.
 
Nu dan, nu dan aensiet mijne betraende ooghen,
 
Laet mij die met u Haer, lief, eens soetelijck drooghen:
85
Van mijnder traenen vloedt sal ickt dan maecken nat,
 
Dat door-gaens leken sal van overvloedt heel sat 86:
 
Dan sal ickt aen mijn hert, gheroost 87 door des brandts pyne,
 
Vlechten tot laevenis, als koele medecijne.
 
Och lief, och lief, laet toe d'welck u niet schaen en mach 89,
90
En my bringhen nochtans uyt myn bitter gheklach:
 
Dan sal ick met myn dicht soo hoogh' uwen naem heffen,
 
Dat den hemel den prys lichtelijck sal beseffen 92;
 
En segghen dat met recht Godt u Haer heeft ghestelt
94
Op 'topperste des hoofts, als alder vrouwen beldt 94.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

datums