Logo DBNL
De weerliicke liefden tot Roose-mond (1956)

De weerliicke liefden tot Roose-mond

(1956)–Justus de Harduwijn–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
tekstkritische noten

Claght-dicht.

 
Schoonheydt seer soet in d'oogh', bitter nochtans in t'herte,
 
Ick heb u dick ontdeckt 2 mijn inwendighe smerte,
 
T'sedert dat ick u dien', en voele dagh en nacht
 
(Weert my behaeght of niet 4) van u liefde de cracht.
5
Ghy hebt soo menighwerf in blijschap, en in rauwe 5,
 
Beproeft, als t'gaut in t'vier 6, mijn standt-vastighe trauwe;
 
Dat ick nu niet en hope, al sou'ck verdwijnen 7 hier
 
In traenen, en ghesucht, te blusschen meer dit vier:
 
Maer wel dat mijn gheclagh, mijn droefheydt, en mijn pijne
10
Sal vlieghen in de locht, in ste van 10 g'hoort te zijne.
 
K'en wil nochtans daerom t'claeghen niet laeten staen 11,
 
Van uwe wreetheydt straf: want weynigh kan het schaen 12,
 
Dat ick verlies' mijn cracht, en moeyt', daer ick te voren
 
In uwe wanckel liefd' my selven heb verloren.
15
En aenghemerckt 15 dat ghy noch niet en zijt vervult,
 
Van alle mijn verdriet, soo sal ick met ghedult
 
In een eeuwigh ghetreur mijns levens eynd verwachten,
 
Sonder daerom van u te wenden mijn ghedachten.
 
Eylaes! waert 19 dat mijn claght door u waere verhoort,
20
Met reden soudt ghy sijn op u selven ghestoort 20,
 
Bepeysend' 21 in u hert, datter thien ende thiene,
 
U liefd'hebben versaeckt, t'sedert dat ick u diene.
 
d'Een om dat hem t'vervolgh 23 soo langh-durigh verdriet:
 
d'Een om dat hem de moeyt meerder dunckt dan t'gheniet 24,
25
Belegghende daer in, en oock niet buyten reden 25,
 
U licht-veerdighe voer, en wreede strafficheden 26.
 
 
 
Wijst my doch yemandt meer, die standt-vast 27 tot nu toe
 
Is (spijt alle gheval) u bleven 28 soo ick doe,
 
Verkiesende veel eer u stuericheydt 29 te lijden,
30
Dan in ghenoeght 30, en vreughd met ander te verblijden.
 
En hoe wel ghy my hebt onmenschelijck onthaelt 31,
 
K'en heb nochtans daerom u nerghens in ghefaelt 32:
 
Maer als een roots 33 in zee, diemen van alle zijden
 
Met windt, haeghel, en vloedt, en noot-weer siet bestrijden,
35
Blijft ongheroert 35, iae maeckt veel vaster haeren standt,
 
Hoe sy bestorremt wort met een ghewelder handt 36;
 
Heb ick oock weder-staen de schrants 37 van u wreetheden:
 
En gheschuwt het prieel van duysent schoonicheden,
 
Die my wel anderssins hadden mach-schien 39 gheloont:
40
Dan ghy, die meestendeel u gunstich hebt ghetoont,
 
Aen die u hebben haest bemindt en haest begheven 41,
 
Versmadend' hem die u hauwt dierder 42 dan sijn leven.
 
 
 
O kint van Venus 43 wreet! hoe t'vier uyt uwer handt,
 
Sticht in des menschen hert menigherleyen brandt!
45
K'wil somtijts by my self door-gronden uwe wercken;
 
Maer hoe ick dieper peyns, hoe ick die min kan mercken 46.
 
Phyllis om mijne liefd' is doodelijck ghewond 47, #
 
En ick ligh' nacht en dagh en sucht' om Roose-Mond;
 
Corydon 49 om Phyllis, die gheerne soude sterven
50
Om haerder liefden gunst, die ick wil liever derven,
 
Dan Roose-Monds stuer oogh' 50: siet hoe dit dertel kindt
 
Zijts, wijts; verr', ende naer; hem moeyt, en onderwindt 52!
 
 
 
O Godt! wilt ghy hier by tooghen 53 u groote crachten?
 
Straft vry sonder ghenae die u godtheydt verachten
55
Of dient dit voor een wraeck van eenigh oudt misdaet,
 
Laet los, en onghequelt, die dat niet aen en gaet 56.
 
De wet sou zijn wel boos, en onrechtveerdigh mede,
 
Die by haer voor-gheboon d'onnoosel 58 straffen dede.
 
 
 
Want soo veel alst my raeckt (wie datt' is lief of leet)
60
Segh' dat ick my aen u nerghens beschuldight 60 weet:
 
T'en sy datmen t'onrecht voor schult, of misdaed hauwe 61
 
In sijn liefde te sijn stantvastigh, en ghetrauwe.
 
Siet: dit heb ick ghedaen: en ist dat by u wet,
 
Teghen oprechte trauw'breuck 64, of straf is gheset,
65
Vrijmoedigh wil ick wel, datmen my niet en spaere;
 
Want Phoebus noyt en sagh ghetrauweren minnaere.
 
Het leste vier sal zijn, t'eerste dat ick besief 67:
 
K'en hebbe maer een hert, k'en wil oock maer een lief 68.
 
En al ist dat dit lief wanckelt van dagh tot daeghe,
70
Mijn lot wilt dat ick dat stantvastelijck verdraeghe,
 
Soo langh als in de locht de sterren sullen staen 71,
 
En het vier-voet 72 ghediert de velden sal begaen:
 
Soo langh' als inde zee waeter sal zijn om vinden,
 
En den bloede-gieren 74 wolf de schaepen sal verslinden.

Vorige Volgende