De weerliicke liefden tot Roose-mond

[p. 126]

tekstkritische noten

T 13 weet, herstel van drukfout wiet.

XXXVIII.

Soet ¹ is den westen windt, die ruysschen doet en beven

De looverkens van t'waut en t'groenssel ² eender pleyn:

Soet is den snellen loop van een silver fonteyn ³,

Die van den heuvel comt langhs een dal aenghedreven:

Soet is het luyt gheclanck, t'welck my dick ⁵ troost comt gheven,

Als ick in droef ghepeys ⁶ beanxst my vind' aleyn:

Soet is het heunigh oock, ghegaert by ⁷ t' bieken cleyn:

Soet is den coelen Mey, die't al in vreughd' doet leven.

Soet ist roosken besproeyt met eenen morghen-dauw:

Soet ist tuylken verslunst ¹⁰ in d'handt van mijn Jonckvrauw.

En soet is sy altijdt in alle dinck bevonden:

Soet is gansch heur ghelaet, heur oogh', heur taele vroet ¹²:

Maer weet ghy watter is soeter dan al dit soet?

Dry cuskens achter een van heuren mond ghesonden.

1 Soet: liefelijk, aangenaam (later vinden we bij Luyken: ‘kom Weste windje, dat de bladertjes doet beven’).

2 t'groenssel: het groene gewas.

3 fonteyn: bronader.

5 luyt gheclanck: klank, muziek van de luit (vertrouwd huisinstrument in de 16e-17e eeuw). De Harduwijn heeft een voorliefde voor de luit en de lier; ook in de Godd. Lof-Sanghen (1620) en Godd. Wenschen (1629) spreekt hij er over. We kunnen hem overigens het best karakteriseren als ‘de zacht ruisende lier van zijn tijd’. Wellicht is hier een reminiscentie aan Louise Labé: ‘Lut, compagnon de ma calamité, tu as souvent avec moy lamenté’ (sonnets, XI); dick: dikwijls.

6 ghepeys: gepeins.

7 heunigh: honig; ghegaert by: ingezameld door.

10 verslunst: verslenst, verwelkt.

12 vroet: wijs.