De weerliicke liefden tot Roose-mond
(1956)–Justus de Harduwijn– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 92]
| |
XIIII.Weert die schoon oogh van my, want sy verkrinckt
Ga naar voetnoot1 mijn leven.
Is die van my gheweert? vergaen sal ick voorwaer:
Nochtans verdwijn ick g'heel door haere raeyssels
Ga naar voetnoot3 claer,
Ghevoel ick die niet meer, het hert sal my begheven
Ga naar voetnoot4.
5[regelnummer]
K'en wil die niet meer sien, de doot moet my aencleven
Ga naar voetnoot5,
Soo saen als ick de die
Ga naar voetnoot6 niet meer en word ghewaer;
Versteken
Ga naar voetnoot7 sal ick
my erghens uyt t'openbaer.
Soo sal ick door verdriet in 't eynde moeten sneven
Ga naar voetnoot8.
Soeter is my de doot, dan t'hebben haer ghesicht.
10[regelnummer]
Soeter is my de doot dan t'derven van haer
licht.
T'is soo, 'ten is soo niet, waer heen ick my nu keere?
Sterven en haer te sien, is sterven sonder doot:
Sterven en niet te sien, is treuren door den noot:
Beter ist dan dat ick die schoon oogh' altijdt eere.
|
|