Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 13

6016. 1642 december 27. Aan W. de Groot.¹

Mi frater,

Germanus iste πεϱιοδευτὴς apud aequos viros proderit nobis magis quam oberit. Ostendit enim qui mores nascantur ex his dissidiis quibus mederi volumus. Si quis ad Hambraeum scribat, puto quod rei est responsurum. Per se enim satis tardis est.² De Gallo³ rogo ibi inquiras, nemo hic eum novit.⁴

Regi Angliae opto prosperiora, tum quia rex est, tum quia bonus rex.

Mylio opto quae optat, sed patris, ut audio, memoria non multum eum iuvabit.⁵

Inter eos qui hic nunc in regis consilio primas obtinent,⁶ non sunt inimicitiae, sed simultates quaedam. Mazarinus ingenio valet et commendat eum cardinalitia dignitas. Sed externus cum sit et nondum adulta potentia, neque amabitur multum nec, quantum alter ille, timebitur. Edictum contra fratrem regis in acta parlamenti relatum est, at non publicatum. Datum hoc ipsius precibus per epistolam et spes facta mitigandi edicti, si fidem suam regi approbet. Prin-

1 Gedrukt Epist., p. 946 App. no. 632. Antw. op no. 6003, beantw. d. no. 6028 (dl. XIV).

2 De uit Ulm afkomstige Johann Seyffart begon zich zo onmogelijk te maken dat de predikant van de lutherse gemeente in Den Haag besloot om eens bij zijn Parijse collega Jonas Hambraeus navraag te doen naar de antecedenten van die lastige en lasterende geloofsgenoot.

3 De onbekende verdediger van Grotius' theologische denkbeelden. Na lang aandringen gaf de ‘Gallus’ zijn identiteit prijs. In een schrijven aan Grotius dd. 26 januari 1643 (dl. XIV) maakte hij zich bekend als ‘Robert le Comte’.

4 Rivet en Sarrau wisten omstreeks de jaarwisseling al dat de ‘Gallus’ in werkelijkheid een aan lager wal geraakt Normandisch edelman was (Bots-Leroy, Corresp. Rivet-Sarrau I, p. 350 en p. 362).

5 Adriaen, zoon van mr. Cornelis Adriaensz. van der Mijle, trad niet in het politieke voetspoor van zijn vader. Zijn carrière lag in het Staatse leger.

6 Deze berichten komen ook voor in Grotius' nieuwsbrieven van 27 december.

[p. 587]

cipes sanguinis putantur praecessuri cardinales in aula regis, non in ecclesia. An Mazarinum videre debeam, mandata exspectabo. Non puto cardinales pati posse ut legati, etiam regii, sibi aequentur.

Ex iis quae tu ad me scribis de rebus Batavicis et aliis, video Nobilitatem addictam principi.⁷ Consensum tantum civitatum miror in re non nimis aequa. Princeps tamen, ut puto, cum tempore occasiones inveniat disturbandi istam consensionem. De maris possessione servanda laudo Hollandorum curam. Zelandos hac in re eiusdem sententiae fore arbitror.

Vrelandius⁸ mihi per literas molestus esse non desinit. Si quid de eo habes, quaeso me doceas. Deinde commendes me matris precibus tuaeque uxori ac liberis,

tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.

7 De Hollandse ridderschap nam geen deel aan de publieke commotie over het feit dat prins en Staten-Generaal toelieten dat officieren in Staatse dienst langs allerlei sluikwegen naar Engeland uitweken.

8 De Amsterdammer ‘Geraerd van Vreelandt’, een hardnekkig briefschrijver die steeds naliet Grotius te voorzien van deugdelijke referenties. Dit schijnt ook het geval te zijn in zijn vierde (onbekende) brief van medio december.

27 Decembris 1642.