Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 13

5998. 1642 december 13. Aan W. de Groot.¹

Mi frater,

Optimum mihi nuntium nuntias, cum dicis dominum Utenbogardum, virum optimum et pietatis ac pacis amantissimum, pro nobis precari. Dabo operam ne hoc ipsius auxilio indignus sim.²

Pro Thuano incipient liberiores esse voces mortuo iam cardinali Riceliaco,³ quanquam regnant adhuc eius clientelae.⁴

De Vrelandio⁵ quis qualisque sit et quo tendat eius consultatio velim diligentius inquiras. Et quid Germanus calumniator Hagae egerit, quibuscum versatus sit. Rivetus huc scribit sibi illam scribendi rationem non probari.⁶ Excitavit in me canem rabidum et noxae teneri non vult.

Utinam filiorum tuorum⁷ aliquis absolvisset quae illis discenda sunt, ut non magis illius opera mihi quam mea illi prodesse posset. Filius noster minimus vitam elegit actuosam, quae facile ad honores ducit.⁸

1 Gedrukt Epist., p. 945 App. no. 630. Antw. op no. 5981, beantw. d. no. 6011.

2 Johannes Wtenbogaert begreep waarom Grotius hem geen persoonlijke brieven meer zond; vgl. no. 5954.

3 Vrienden van wijlen François-Auguste de Thou - zoals de gebroeders Dupuy - durfden wat openlijker kritiek te leveren op de vervolgingsmethoden van Richelieu.

4 De kardinaal († 4 december 1642) had ervoor gezorgd dat zijn politieke nalatenschap overging naar zijn vertrouweling Jules Mazarin.

5 De onbekende Amsterdamse briefschrijver ‘Geraerd van Vreelandt’.

6 Grotius ging van de veronderstelling uit dat de Haagse hofpredikant André Rivet wat al te gretig het oor leende aan de laster die Johann Seyffart van Ulm over de ‘papist’ Grotius uitsprak.

7 De vlijtige eerstejaarsstudenten Johan en Jacob de Groot.

8 Grotius' jongste zoon Dirk droomde van een militaire carrière.

[p. 567]

Daniae regem Angliae regi auxilia mittere velle, semper credidi.⁹ Quodsi nunc mare pateat, non dubito quin effecturus sit quod diu exoptat. Et sane omnium regum interest, ne maiestas regia vilescat.

Hoofdii librum videre aveo, nihil ab ipso non accuratum exspecto.¹⁰

Matrem, uxorem tuam et liberos pro me salutes rogo.

Decerpent pragmatici¹¹ aliquid de haereditate Ricceliaci cardinalis. Testamentum vetustius ita factum est, ut nihil requiri posset. Posterius Esguilloniae¹² favens - habebit ex eo ducatus Riceliacum et Fronsacum et reditus annu[o]s ad DC francorum millia - a cardinali signatum non fuit ob brachii invalentiam. Trevillius in aulam rediit. Qui relegati erant custodum corporis centuriones iussi munera sua non abdicare. Pro Bassompetra et Vitriaco laborant prope omnes Franciae marescalli. Rex non negat, sed differt.

Cogita de Anthologia, Lucano, poematis.¹³ Doleo Blavium mea mutilare. Etiam antehac fecit nonnulla contra meam voluntatem,

tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.

9 Door het uitblijven van effectieve steun uit de Republiek begonnen de Engelse koningsgezinden uit te kijken naar een politiek stabielere bondgenoot.

10 In januari 1643 kwam Grotius in het bezit van een exemplaar van de Neederlandsche Histooriën van Pieter Cornelisz. Hooft; vgl. Grotius' brief aan Willem de Groot dd. 24 januari 1643 (no. 6052 (dl. XIV)), en Briefw. P.C. Hooft III, p. 476 no. 1143.

11 Deze berichten komen ook voor in Grotius' nieuwsbrieven van 13 december.

12 De Epist. geeft: ‘Esguillerio’.

13 De Amsterdamse uitgever luisterde nauwelijks meer naar Grotius' wensen, zoals onlangs weer was gebleken bij de uitgave van het Votum pro pace ecclesiastica (BG no. 1184). Even nonchalant was hij met het nakomen van zijn afspraken ten aanzien van het uitbrengen van de Anthologia Graeca (BG no. 534), de nieuwe aantekeningen bij Lucanus (BG nos. 430 en 431) en de poemata.

13 Decembris 1642.