Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 9

[p. 125]

3476. [1638 maart]. Van J.F. Gronovius¹.

Vir illustrissime,

Quot literas a te accipio, tot beneficia a te mihi gaudeo imputari, vel in postremis², quibus incessisse me laetitiis existimas, simul intellexi placuisse tibi audacia vota nostra meque Puteanis³ commendatum ut copia foret tam insignis amicitiae instituendae. Ego ut nulla ratione paria facere tecum possum, ita spondeo me operam daturum, ne te unquam officii huius poeniteat et illa gratia tua, qua solo istius felicitatis sum potitus, cum ipsa aeternet.

De Statio⁴ dolui maiorem te sumpsisse curam quam ego auderem petere aut, ut peterem, in mentem mihi venerat. Nec enim ipse vellem aliam editionem procurari, dum nondum typographus suos sumptus recepit; sed optabam, si forte de nova quis cogitaret, ne nugae nostrae inscio me recuderentur. Habeo enim ultra triginta loca ibi intacta, quae postea restituisse visus (?) sum; sunt et nonnulla in libello pessime ab editoribus habito revisa diatribe⁵, quibus lubens aliam admoverem manum. De hoc ergo aliis videbitur.

Nunc narro tibi egisse me ante paucas tempestates geniales aliquod⁶ dies in contubernio magni Vossii⁷. Isaacus et Gerhardus⁸ minimi natu adolescentes lectissimi et magna minantes conferebant tum tragoedias Senecae ms. cum editis; rogabant, si quid ad illum haberem. Proferebam tum alia tum praecipue verba in Troadibus, quae duos maximos viros multo cum ingenio et eruditione tentasse meministi⁹. Aiebam rescribendum videri mihi:

interim hoc poenae in loco est. Sortem occupavi, praemium eripui tibi.¹⁰ Nec transponendum quicquam ut illi voluerunt; cum imprecationes Hecubae¹¹ duum sunt generum; aliae audito se in Ulyssis sortem venisse, in ipsum Ulyssem: aliae viso Pyrrho¹², qui ut classis solveret Graecorum. Polyxenam¹³ mactaverat, in totam Graecorum classem atque ideo merito haec separari et mentionem Pyrrhi posterioribus praeponi. Haec cum vix essem elocutus, ostenderunt illi mihi codicem tuum cui emendationes nonnullas asscipseras ibique signatum manu tua; eripui tibi. Quo viso impense laetatus sum et gratulabar mihi de hoc ingenii partu cum maximo omnium concursu in loco antehac inexplicabili. Noluissem talento magno hunc fructum obscurae meae diligentiae eripi. Sed satis inanium gloriationum, quas religiosa tui observantio mihi extorquet.

1 Copie Leiden, UB., cod. Gron. 55, f. 28¹. Antw. op no. 3460. Betreffende Johann Friedrich Gronovius zie men V, no. 1911, p. 229 n. 2.

2 No. 3460.

3 Jacques en Pierre Dupuy.

4 Zie no. 3418, p. 28 n. 15.

5 Voor de titel zie men no. 3170 (dl. VIII, p. 430 n. 10).

6 Abusievelijk voor ‘aliquot’.

7 Gerard Johannes Vossius.

8 Isaac (1618-1689), Vossius' op één na jongste zoon, Gerard (1619-1640), de jongste.

9 J.J. Scaliger en Cl. Salmasius; zie Gronovius Observ. 1639, 2. 9, p. 125, p. 129; id. 1662. 2. 9, p. 276; id. 1831, p. VII.

10 Seneca Troad. 997-998. Zie Addenda et Corrigenda. aant.

11 Weduwe van koning Priamus van Troje en een der Griekse krijgsgevangenen na de verovering van de stad.

12 Pyrrhus, zoon van Achilles.

13 Dochter van Hecuba en Priamus; persona muta in Seneca's tragedie.

[p. 126]

De epistolis Casaubonis¹ libero te cura, cuius consilium, ex Puteani, ni fallor, literis nuper aiebat me Salmasius² ὁπάνυ. Omnia summa fide mea opera gesta sunt, quod post alterum, spero, mensem, ipse arbitraberis.

Vale, vir maxime et me ama,

Autoratae propriae sententiae (?) eius qui, et cuis quis (?) autor est. Inde pro et suo autore.

1 Zie hiervoor no. 3460, p. 95 n. 6.

2 De Franse klassiek-filoloog Claude de Saumaise, hoogleraar te Leiden.