Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 7

2548. 1636 april 10. Aan G.J. Vossius⁵.

Non ingratas, vir clarissime, tibi filioque quas misi literas⁶ sane gaudeo; nam quos amo, ab iis et redamari percupio.

Quod Petri⁷ mei studiis favetis ambo, pro eo etiam gratias ago rogoque, ut

5 Copie Den Haag, ARA. Eerste afd. coll. Hugo de Gr. Aanw. 1911 XXIII no. 2, p. 7. Deze copie vertoont enige slordigheden in schrijfwijze. Gedrukt Epist., p. 225. Antw. op no. 2512.

6 Dl. VI nos. 2407 en 2435 aan G.J. Vossius en ibid. no. 2487 aan diens zoon Matthijs.

7 Grotius' tweede zoon Pieter bevond zich voor zijn studie in het vaderland, waar Vossius een oog op hem hield.

[p. 81]

eum excitetis ad operam, quam nuper ei indixi vertendae in puram Pandectae latinitatem meam Batavici juris institutionem¹.

Neque hortatores tantum vos esse, sed et, quando opus erit, adjutores cupiam. Anthologia² tota editioni parata est, sed typorum Graecorum, quos mihi filius³ transmiserat, species mihi non placet. Valde amem tales, quales sunt in Stephanica Anthologiae editione cum notis illis discriminatricibus⁴. Sed forte nusquam tales reperiamus. Indices quoque addi velim exactos poëtarum, et de quibus agitur, hominum, rerum, locorum. Ita enim liber utilior fiet monstrantibus viam etiam prolegomenis meis, quae parata habeo. Rogo dispicias, ubi editio et accuratissima possit fieri et cum maxima celeritate.

Tua de Poëtica⁵, filii Maimonidem⁶, immo⁷ de pectore ubi prodierint, duplici cum gaudio legam et ob scriptores et ob argumenta scriptionis. Origenes⁸ dudum est, quod impatienter desidero: Salmasius⁹ ea in re exspectandus non erit prolatator nimius. De Tacito non debet a me commentarius exspectari nec dissertationes politicae¹⁰. Sed si quis edere velit, cum iis, quae Lipsio¹¹ et illis Gruterianis scriptionibus¹² notata, possum correcturas emendationum sexaginta aut circiter addere, ut illa quoque nova accessione opus commendetur.

Schickardo¹³ bene te voluisse non dubito et ex literis tuis certior fieri gaudeo.

1 Inleiding tot de Hollandsche rechts-geleertheyd. Beschreven by Hugo De Groot. In s'Graven-Hage, By de Weduwe van Hillebrant Iacobsz. van Wou. 1631. Van een latijnse vertaling door Pieter de Groot is kennelijk niets gekomen.

2 Over deze Anthologia zie VI no. 2407, p. 426 n. 7.

3 Diederik, die na een verblijf in het vaderland zich weer te Parijs bij zijn ouders had gevoegd.

4 Zie voor Henricus Stephanus en zijn Anthologie VI no. 2407, p. 426. n. 8.

5 Zie no. 2512, p. 33 n. 3.

6 Vgl. no. 2512, p. 32 n. 10.

7 Dit woord ontbreekt in de uitgave der Epist.; de lezing is onzeker.

8 Vgl. no. 2512, p. 33 en n. 4 aldaar.

9 De Franse klassiek-filoloog Claude de Saumaise, hoogleraar te Leiden.

10 Vgl. VI no. 2173, p. 70 n. 7; zie ook no. 2512, p. 33.

11 Justus Lipsius (1547-1606), hoogleraar o.m. te Leiden (1578-1591), daarna te Leuven. In 1581 gaf hij zijn commentaar op de Annales van Tacitus uit: Ivsti LipsI Ad Annales Corn. Taciti Liber Commentarivs, Sive Notae. Antverpiae, Ex officina Christophori Plantini, Architypographi Regij. M.D.LXXXI, en in 1588 zijn Ivsti LipsI Ad. C. Cornelium Tacitvm Cvrae Secvndae, Apud Franciscum Raphelengium. M.D.LXXXVIII, een - ondanks de titel - derde verzameling noten op de werken van Tacitus; de eerste collectie was toegevoegd aan Lipsius' Tacitusuitgave van 1574 (C. Cornelii Taciti historiarvm et Annalivm libri qvi exstant, Ivsti Lipsii studio emendati & illustrati ... Eivsdem Taciti liber de moribvs Germanorvm. Ivlii Agricolae vita. Incerti scriptoris dialogvs de oratoribvs svi temporis ... Ex officina C. Plantini: Antverpiae), de tweede in die van 1585 (C. Cornelii Taciti Opera qvae exstant, ex Ivsti Lipsii editione vltima: et cum eiusdem ad ea omnia commentariis ... Scripta et addita ab eodem singulis libris breviaria, etc. Apud C. Plantinum: Antverpiae 1585). In 1589 was voorts van zijn hand verschenen: Ivsti LipsI Politicorvm Sive Civilis Doctrinae Libri Sex, Qui ad Principatum maximè spectant, Lvgdvni Batavorvm, Ex officina Plantiniana, Apud Franciscum Raphelengium. M.D.LXXXIX.

12 Van de filoloog en historicus Janus Gruterus (1560-1627) was in 1604 verschenen Varii Discursus; sive prolixiores Commentarii ad aliquot insigniora loca Taciti atque Onosandri. In bibliopolio Commeliano, en in 1627 Ad Cornelium Tacitum discursus aliquot ... Editione secunda auctiores. Francofurti a.M. Zijn Tacitusuitgave was van 1607: Cornelii Taciti Opera quae exstant. Francofurti.

13 Betreffende Wilhelm Schickard zie IV, p. 481 n. 5.

[p. 82]

Sed exonero te ea cura. Mortuus est enim ex peste. De eo hoc fecimus epigramma a Berneggero¹ moniti:

Qui stadium Solis penitusque latentia Caelo

Sidera, qui voces norat Hebraee tuas.

Optimus interpres, quam Bosphorus alluit, aulae

Cui melius multo quam sibi notus Arabs.

Pestifero rapitur Schickardus sidere: docti

Flent, simulatque artes discere quisquis amat.

Vix talem seri poterunt sperare nepotes

Ut nunc a morbis secula longa vacent.

Mea meique tibi ac tuis omnibus, ut semper, prosperrima precantur.

Tibi devinctissimus
H. Grotius.

1 Matthias Bernegger; zie over hem III, p. 300 n. 6. Het epigram komt niet in de Poemata voor: noch in de editie van 1639 noch in die van 1645 (beide te Leiden bij Hieronymus de Vogel; Ter Meulen-Diermanse, resp. n. 2 en 5).

Lutetiae X Aprilis MDCXXXVI.