Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 6

2345. 1635 november 10. Aan Willem de Groot⁹.

Cum hodie amici proficiscentis occasione ad te dedissem literas¹⁰, venere tuae ad me 29 Septembris, et 9 Octobris datae¹¹, cum duplicibus tum ad Simonem Graswinckelium¹², tum ad Olivarium¹³, quas illico curavi.

Rogo de chartis, ne patiaris rem elabi. Multa erant egregia de legibus patriae et alia. Wolfius¹⁴ et filius¹⁵ haud dubie norunt, ubi eae sint. Siquis sit in collegio

9 Gedrukt Epist., p. 857 en Clavis Ep. Grotii. Antw. op nos. 2295 en 2304.

10 No. 2344.

11 Resp. nos. 2295 en 2304.

12 Mr. Simon Graswinckel (geb. 1611 en op 25 september 1631 te Leiden als student in de rechten ingeschreven), zoon van Jacob Graswinckel en diens tweede vrouw Maria van Berckel; hij was een halfbroer van Willem de Groots vrouw Alida Graswinckel. Van maart tot juni 1635 was hij procurator van de Duitse Natie in Orléans.

13 Wellicht de Olivier, die bij herhaling als correspondentie-adres genoemd wordt.

14 Cornelis Anthonisz. van der Wolf (†1640), secretaris van de Staten van Holland en West-Friesland.

15 Mr. Anthonis Cornelisz. van der Wolf, in 1627 als advocaat voor het hof van Holland beëdigd. Hij was baljuw te Gouda.

[p. 330]

deputatorum nobis non iniquus, facile rem stirpitus inquirat. Id et negotium Rotterodamense¹ et libri cordi sint, rogo.

Maris res nisi custodiuntur apud vestros, pereunt caetera. Scenquianum castellum² cum hirundinibus puto ad Batavos redibit. Hollandiae, ut recte observas, viri bene cordati desunt. Gaudeo in tanta lue vestram salutem Deo esse cordi.

Cum literas recte accepisse me scripsi, inscriptiones Smetii³, quin ibi maneant, non impedio. De tabulis gentilitiis differri potest. Libros illos duos Dousa⁴ mihi, si vellem, dederat, sed si haeredes repetunt, volo eis dari et bene curari, ne in alienas manus perveniant.

Didericus⁵ huc venire quamprimum debet sive princeps⁶ hyberna teneat sive non, quod magis puto. Petro⁷ navigatio esset utilior. Si id non probat, ne putet se a nobis habiturum, unde cum caeteris otiosis advocatis phaleratus obambulet⁸. Vide, an putes spem esse eum parem fore labori, quem pragmatica vita exigit. Noster maximus natu⁹ a navigatione non aeque abhorret.

Vinariensis dux¹⁰ magnam exercitus Gallici partem sua virtute ac prudentia servavit. Res Austriacae hoc biennio felices fuere admodum. Suedi et Galli non desistent laborare, ut restituantur res.

Rotterodamenses non sinendi sunt indormire negotio, quod mora ipsa reddet deterius. Libros et chartas et filium exspectabo. Bene facis, quod de testimonio Delfensi non pateris elabi memoriam.

Quod ut legatus nec aliter conspici apud Carentonianos noluerim, non inde tantum est, quod in publico dignitas illa seponi non potest, sed quod ut legatus Suediae veniens mecum adfero confessionis Augustanae auctoritatem, in qua, quae comprehendantur, non nescis.

Vale.

Tui amantissimus
H. Grotius.

1 Dit betreft de pogingen door Grotius en voor hem ondernomen om zijn achterstallige salaris als pensionaris van Rotterdam alsnog uitbetaald te krijgen.

2 Betreffende Schenkenschans zie no. 2241, p. 175 n. 1.

3 Over Martin De Smet en zijn door Justus Lipsius uitgegeven Inscriptionum antiquarum liber zie no. 2304, p. 266 en n. 3 aldaar.

4 Janus Dousa; zie no. 2304, p. 266 n. 5.

5 Grotius' derde zoon, die voor studie in het vaderland verbleef; hij leerde vestingbouwkunde onder Johan van den Bosch en bevond zich bij het leger te velde.

6 Frederik Hendrik.

7 Ook de tweede zoon, Pieter, was voor zijn studie in het vaderland.

8 De woorden ‘Si id ... obambulet’ aangevuld uit Clavis Ep. Grotii.

9 Cornelis.

10 Bernhard, hertog van Saksen-Weimar.

10 Nov. 1635.