Oude zinnen. Grammaticale analyse van het Nederlands tussen 1200-1700

III. Vertaalopdracht

De ridderroman Torec verhaalt hoe koningin Mariole na het overlijden van haar man, koning Briant, een dochter krijgt. Het kind wordt in een ton in zee geworpen met een brief waarin de geschiedenis van haar ouders te lezen staat.

Doe quam die tonne gevaren scire
Int lant vander Baser rivire
Daer Ydor in coninc doe was.
Daer was si opgehaelt na das
Ende vorden coninc bracht daer saen
Dise scire op dede slaen.
Daer vant men in een meissekijn,
Dat scoenste dat in di werelt mach sijn,
Ende gout ende selver ende cleder dire,
Ende enen brief, dien lasmen scire,
Daer in gescreven stont algader
Wat gesciet was moder ende vader,
Ende dat tkint niet kersten ware gedaen.
Dit dede die brief al verstaen.
Die coninc deet doen kersten daer naer,
Ende deet Tristoise heten vor waer,
Om met rouwen was gedragen.
Hi deet doen voesteren in dien (dagen).
Doen tkint te sinen dagen quam,
Entie coninc so over scone vernam,
Wildise nemen tenen wive.
Wat holpt dat icker vele af scri(ve)?
Want alle die gene die hem best(aen)

[p. 176]

 

En haddens hem niet doen ave gaen.

25

Hi namse te wive ende dreef feeste groet.

 

Die brullocht was sonder genoet

 

Gedreven .XIIII. nacht al uut.

 

Ende Ydor wan an sine bruut

 

Een knapelijn, hebbic verstaen.

30

Ende ter selver tijt oec, sonder waen,

 

Doen die vrouwe daer af genas,

 

Ende si sach dat een kneplijn was,

 

Loech si sere daer ter steden.

 

Ende des hadden grote wonderlijcheden

35

Den genen dise lachgen sagen,

 

Want si noit in haren dagen

 

Ne loech dan nu ter stont.

 

Dit dedemen daer den coninc cont,

 

Dies blide was doe hijt heeft vernomen,

40

Ende seide: ‘Hier sal ons goet af comen,

 

Ende wet oec wel, ende seker sijt,

 

Dat si vort meer in al haren tijt

 

Maer twewerf noch lachgen sal.’ (TOR 155-197)