Oude zinnen. Grammaticale analyse van het Nederlands tussen 1200-1700

III. Vertaalopdracht

Torec is een middeleeuws ridderverhaal dat te vinden is in het Haagse Lancelot-handschrift uit het eerste kwart van de veertiende eeuw. Het verhaal begint als volgt.

Die aventure doet ons cont
Dat in deser selver stont
Een coninc was, ende hiet Briant,
Ende was coninc int rode eylant.
Ende hi voer jagen op enen tijt
In een wout, was herde wijt.
Een ever doe vor hem daer leet,
Daer hi sinen lieden na ontreet
Soe verre in geenen groten woude
Dat hi quam, alst wesen soude,
Daer hi vant sittende op enen boem
Ene scone maget, dier hi nam goem,
Want si was so over scone.
Ende op haer hoeft stont ene crone.
Dat was een di beste hoetbant
Diemen in die werelt vant.
Doen Briade derre joncfrouwen
Soe over scone vant int scouwen
Werd hi ontsteken van harre minne
Ende sprac: ‘Joncfrouwe, live vrindinne,
Woudi, ic hulpe u ave gerne.’
‘Here, mine staets u niet te werne
In dien dat gijt wilt getemen
Dat gi mi te wive wilt nemen.’

[p. 84]

25

Briade seide: ‘Jayc, en trouwen.’

 

Op dese sake quam neder die joncfrouwe

 

Die soe over scone was.

 

Doe gingen si sitten in dat gras

 

Ende die coninc vragede doe hare

30

Hoe si dus es comen dare.

 

Si seide: ‘Here, al nu ter stat

 

Heeft mi min vader hier gesat,

 

Om dat hi wilde dat mi name

 

Die gene die hier tirstwerf quame,

35

Ende hi desen cyrkel van goude

 

Ane mi dan behuwen soude.

 

Ende wine oec hevet, nembermere

 

Sone gebrect hem goet noch ere.

 

Ende ic hete selve Mariole.’

40

Die coninc werd doe soe in dole

 

Dat hi hare ter stede boet saen

 

Dat hise te wive wilde ontfaen. (TOR 1-42)