Verzameld werk. Deel 1

[p. 322]

[Nu zit ik in bloeiende heide]

NU zit ik in bloeiende heide
En wacht in mijn grote verdriet
Dat de droom mij de vrede bereide
Die mij nooit meer, nooit meer verliet.
En ik staar naar de glanzige berken,
Daarginds, aan de zoom van het pad,
En ik voel mijn gedachten werken
Aan het niets dat mijn hart bevat.

Dit niets van verlangen en weemoed
Dat zwijgt in de moeilijke tucht
Van zijn bittere, gedwongen deemoed, -
O droom van een eindeloze vlucht!

Maar ik kán mij de hoop niet ontgeven
Dat dit niets toch nog éens wordt vervuld,
Dat ik éens aan mijzelf word ontheven,
Vrede, geef gij mij geduld!