Verzameld werk. Deel 1

[p. 320]

[Wolken, wacht, laat me mee,]

WOLKEN, wacht, laat me mee,
Over de bergen, hoog boven zee,
Achter de zonnebrand
Vind ik mijn vaderland.

Breng me, mijn wolkenboot,
Verder dan 't avondrood,
Ginder, zo ver, zo ver,
Flonkert die rode ster.

Ster, mijn dorst, mijn gedicht,
Nader ik eindelijk uw licht
Op deze wolken van droom?
Riemen, hoe roeit gij zo loom...

Sleept zo langzaam, zo flauw
Voort door dit fonkelend blauw,
Wiegelt, maar nadert niet,
Blinkt ze te ver in 't verschiet?

Verder, al voort van haar gloed
Drijft ge nu af op de vloed,
Wendt u terug op mijn klacht
Dwars door de oneindige nacht.

Spoelt aan het smalle strand
Van dit onvruchtbaar land,
Waar ik in 't lage dal
Voor altijd wonen zal.

O maar bij 't donkeren
Zal zij mij flonkeren,
Wenkt mij haar helle glans
Diep uit de azuren trans.

[p. 321]

 

Droomglanzen vloeien

 

Tussen ons heen en weer,

 

Droomweelden gloeien

 

Op uit dit zoet verkeer.

 

 

 

Droomweemoed huivert mij

 

Toe in haar stergeschrei,

 

Droomwoorden drenken mijn

 

Ziel in haar hemelschijn.

 

 

 

Maar als de morgenwind

 

Mij dicht aan 't venster vindt

 

Vliedt zij verblekend heen,

 

Ben ik alleen.

 

 

 

Wetend dat nooit een mens

 

Meer van zijn hartewens

 

Wint dan wat zij, die nacht,

 

Aan mijn ontroering bracht.

 

 

 

Dromen die reiken,

 

Dromen die wijken,

 

Eén wilde droom van lust,

 

Eén droom van rust.