Verzameld werk. Deel 1

[p. 215]

[Een schaduw streek langs 't raam]

EEN schaduw streek langs 't raam. En plotseling stond
Vóor mij een vrouw. Rondom haar haren gleed
De weeklacht der ontelbren, op haar mond
Beefde de huivering om een grote kreet.

Maar toen in mij haar blik zonk brak een wond
Open in mijn gemoed, een vlijmend-heet
Herinneren reet de breuk van de oude bond:
‘Zijt gij het, lief? Mijn liefste, zijt gij Leed?’

En toen zij zweeg: ‘Zijt gij het die met mij
Eenmaal gedwaald hebt door die schone hof,
Waar glans een weemoed was en zang een schrei?

Zijt gij het, lief, die moedeloos en dof
Eindeloze nachten neerlaagt aan mijn zij,
Wenend bemind in 't bed van gras en lof?’