Verzameld werk. Deel 1

[p. 123]

[Zijn de schepen uwer dromen]

ZIJN de schepen uwer dromen
Uit de zee der eenzaamheid
Naar de kust teruggekomen,
Waar hun dralen, na veel dwalen,
't Vredig water naderglijdt?

Achter strak bazalt verscholen,
Veilig voor de barre vloed,
Kust de ree 't na vruchteloos dolen
In de kwijning zijner deining
Drijvend schip met stille groet.

En in 't domen weggedoken
Peinst der dromen lome vloot,
Donker-dof in de ongebroken
Rust van de avond-dauw gehavend,
Van haar verre, vreemde nood.