Verzameld werk. Deel 1

[p. 94]

[Laat mij nog éen maal met u gaan:]

LAAT mij nog éenmaal met u gaan:
Uw woord was mij zo strelend zacht!
Beween nog eens mijn stille waan,
Mijn liefde en droef verborgen klacht.

Laat mij nog éenmaal met u gaan
En luisteren naar dit teer gerucht,
Dat uit u schreit in traan na traan
Om 't leed, waarvan mijn peinzen zuch

Laat ons nog éenmaal samenstaan -
De wereld wenkt zo grijs, zo wijd...
Geef mij nog éenmaal, vóor wij gaan,
Uw troostende barmhartigheid.

Eén enkele maal: dan zal uw hart
Vergeten wat gij thans beschreit -:
Mijn droefenis die zwijgend mart,
Mijn smart die om uw droefheid lijdt.

Geef mij nog éens uw koele hand:
Dan zal 'k voor altijd van u gaan,
En dwalen langs 't verlaten land,
En klagen van mijn laatste waan.