Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen
(1848)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
De Kindermin.aant.Hij moet van hongersnood vergaen,
De burger grijs en zwak.
Van verre kwam de Honger aen,
Om de ijzren klauwen uit te slaen,
Die hij reeds tegenstak.
De grijzaert heeft een kind, een maegd,
Een bloem van twintig jaer,
Die weenend steeds naer vader vraegt.
De stokbewaerder, moêgeplaegd,
Spreekt, liefderijk barbaer:
‘Gij moogt uw ouden vader zien,
Als 't uwer liefde lust;
Maer wacht u spijs of drank te biên,
Of hij heeft u voor 't laetst gezien -
Gij, hem voor 't laetst gekust.’
Nu opent zich des kerkers mond,
Al duchte men bedrog.
Geen leeftocht, dien m'op haer bevond.
Een dag twee, drie, een week verzwond,
En de oude leefde nog!
| |
[pagina 63]
| |
't Wordt Vlaendrens Grave trouw verhaeld:
‘Bespied het looze paer!’
De stokbewaerder loert, gedaeld
By 't lampje dat den nacht doorstraelt,
En, God! wat ziet hij daer?
Verstommend staert hij op de maegd,
Die haer godvruchte borst
Aen vader bood, en, onversaegd,
Terwijl haer hart van vreugde jaegt,
Zijn voedster wezen dorst.
't Wordt Vlaendrens Grave trouw verhaeld:
‘Voorwaer de liefde is sterk,
Die op den dood ook zegepraelt.
Ik wil aenschouwen wat gij maelt,
Dat wonder liefdewerk!’
*
En 's anderdaegs ging hij ook zien
Met heimelijken tred,
En zag het wonderwerk geschiên:
Weêr mocht ze aen vader laefnis biên,
Bij lachje en stil gebed.
‘Breng haer voor mij.’ De maegd trad voort,
Met blikken kalm en zoet:
‘Vrouw, leev' de waerheid in uw woord!
Zeg mij, of ge eenen man behoort,
Of gij een kindje voedt.’
‘Ik ben nog maegd, geduchte Vorst.’
‘Is 't waerheid of is 't spot,
Gij, die uw vader met uw borst
Bewaert voor honger en voor dorst,
Gelijk een geest van God?’
| |
[pagina 64]
| |
‘Wie heeft bij 't feit mij overrast,
Dat hem ten vonnis strekt?’
Zij peinst, van siddring aengetast,
De maegdenwang, straks alabast,
Met blozing overdekt.’
Voor Vlaendrens Grave streng en straf
Valt ze op hare knieën neêr,
En bidt hem vaders leven af
Bij Hem, die 't aen het menschdom gaf,
Bij 't lijden van den Heer.
‘Vertrouwend op de Moedermaegd,
Vertrouwend op mijn God,
Heb ik bescherming afgevraegd;
Gelijk een Engel, onversaegd,
Getreên naer 't kerkerslot,
‘En vadere de borst geboôn,
Waeraen hij redding zoog.’
‘Uw moed is groot, uw daed is schoon;
'k Vergeef uw' vader, u ten loon,
Tot God u loonen moog'.’
*
Gent, op uw kerker, grijs en log,
Die Mammelokker hiet,
Praelt, dank den beitel, heden nog
't Tafreel van 't heilige bedrog,
En 't volk vergeet het niet.
|
|